VII. Święty Aleksy, żebrak. W V wieku patrycjusz Aleksy po zaślubinach opuścił swoją dziewiczą małżonkę i udał się z pielgrzymką do Edessy, gdzie żył jako żebrak. Wrócił do Rzymu nierozpoznany. Zmarł, żebrząc przed rodzinnym domem. Jego prawdziwą tożsamość odkrył papież Innocenty I (401-417), który po otrzymanym widzeniu polecił znalezienie trzymanej w pięści przez Aleksego kartki z zapisanym jego imieniem. Święty jest przedstawiany jako żebrak przy schodach. Może mieć w ręce list. Jest przyzywany przy umierających. Opiekun: żebraków i odźwiernych. Imię: z greckiego, znaczy „strzec”, „bronić oddychać”.
Edessy, gdzie żył jako żebrak. Wrócił do Rzymu nierozpoznany. Zmarł, żebrząc przed rodzinnym domem. Jego prawdziwą tożsamość odkrył papież Innocenty I (401-417), który po otrzymanym widzeniu polecił znalezienie trzymanej w pięści przez Aleksego kartki z zapisanym jego imieniem. Święty jest przedstawiany jako żebrak przy schodach. Może mieć w ręce list. Jest przyzywany przy umierających. Opiekun: żebraków i odźwiernych. Imię: z greckiego, znaczy „strzec”, „bronić oddychać”.
