Święty Kamil de Lellis Urodził się 25 maja 1550 roku w Bucchianico w Abruzji, jako wyproszony syn 60 letniej matki. Miał burzliwą młodość, a gdy ukończył 20 lat zachorował, utworzył mu się wrzód na nodze. Trafił do szpitala w Rzymie dla nieuleczalnie chorych. Gdy ranę podgojono został najemnym żołnierzem w walkach z Turkami. Kiedy przegrał w karty wszystkie swoje oszczędności udał się do klasztoru kapucynów. Tam przeżył nawrócenie. Pragnął wstąpić do tegoż zakonu ale znów rana dała o sobie znać i trafił do szpitala. W czasie czteroletniego pobytu w szpitalu bez reszty oddawał się posłudze chorym. Stało się to jego powołaniem. Ukończył studnia teologiczne i przyjął święcenia kapłańskie. Wraz z kilkoma towarzyszami przywdziali nowy habit i rozpoczęli życie poświęcone niesieniu pomocy chorym. Swoją posługę zapoczątkowali szpitalu Świętego Ducha w Rzymie. 18 marca 1586 r. jego nowa rodzina zakonna otrzymała zatwierdzone przez papieża Sykstusa nowe statuty. Ich szatami stał się czarny habity z dużym czerwonym krzyżem. Zakon rozrastał się. Utworzono 65 nowych placówek szpitalnych. Opracowane przez Kamila założenia i wskazówki jak należy zajmować się chorymi były najpiękniejszym świadectwem miłości chrześcijańskiej. Zmarł 14 lipca 1614 roku w domu swojego zakonu i tam też został pochowany. W 1746 r. papież Benedykt XIV ogłosił go świętym, a w 1886 r. papież Pius XI oddał mu patronat nad służbą zdrowia.
Przedstawiany jest w czarnej sutannie z dużym czerwonym krzyżem.
Opiekun: służby zdrowia, pielęgniarzy, chorych i szpitali.
