Święta Weronika Giuliani Jest jedną z największych świętych kościoła katolickiego. Urodziła się w 1660 roku. Na chrzcie otrzymała imię Urszula. Od najmłodszych lat spotykała Jezusa w swoich widzeniach, co rozbudziło w niej ogromną tęsknotę za zjednoczeniem z Chrystusem. W wieku 17 lat wbrew woli ojca wstąpiła do klasztoru klarysek w Cittá di Castello. Obrała imię Weronika tak jak ta, która towarzyszyła Jezusowi w drodze krzyżowej. Całe jej życie było wielkim cierpieniem, nie tylko przez zadawane sobie pokuty, nawiedzające ją choroby i dolegliwości, ale i cierpienia duchowe, znacznie boleśniejsze : poczucie oschłości, opuszczenia, osamotnienia duchowe. Znosiła to z ogromną pokorą i poddaniem się woli Bożej. Wszystko dla ratowania ludzkich dusz przed konsekwencjami grzechu jakim jest potępienie. Jezus pocieszał ją swoimi darami, mistycznymi ekstazami, widzeniami. 5 kwietnia 1697 roku w Wielki Piątek, otrzymała dar stygmatów. Tak jak we wszystkich takich przypadkach poddana została badaniu przez Kongregację Św. Oficjum. Prześladowania ze strony kościoła znosiła pokornie. Po trzech latach stygmaty zniknęły, ale znaki męki Pańskiej zostały trwale wyryte na jej sercu. Przez 30 lat za namową kierownika duchowego, spisywała swe objawienia w dzienniczku na 22 tysiącach stron. Dziennik był świadectwem niesamowitej drogi miłości, której oddała się całkowicie bez reszty, miłości która płonęła prośbą o zjednoczenie z Chrystusem na krzyżu. W zakonie sprawowała urząd mistrzyni przez 33 lata i ksieni, czyli przełożonej przez 11 lat. Pod jej rządami widocznie wzrastała gorliwość wśród sióstr oraz ilość powołań. Zmarła 9 lipca w 1727 roku. Błogosławioną ogłosił ją papież Pius VII w 1802 r., natomiast do chwały świętych wyniósł Grzegorz XVI w 1839 r.
Przedstawiana jest w habicie klarysek adorująca krzyż, z koroną cierniową i narzędziami męki.
