XI. Święty Jakub z Marchii, kapłan. Urodził się w Monteprandone w 1394 roku. Wstąpił do zakonu franciszkanów w wieku dwudziestu lat. Był kaznodzieją i uczniem Świętego Bernardyna ze Sieny i podobnie jak on szerzył nabożeństwo do Najświętszego Imienia Jezus. Przez długi czas głosił Ewangelię w Bośni, na Węgrzech i w Austrii. Założył instytucje banków pobożnych (Montes Pietas), by zwalczać lichwę i pomagać biednym przez pożyczki na bardzo niski procent. Zmarł w Neapolu w 1476 roku, został kanonizowany w 1726 roku. Jest przedstawiany w habicie franciszkańskim, z monstrancją lub kielichem. Imię: pochodzi z aramejskiego i znaczy „uczeń Boga”.
franciszkanów w wieku dwudziestu lat. Był kaznodzieją i uczniem Świętego Bernardyna ze Sieny i podobnie jak on szerzył nabożeństwo do Najświętszego Imienia Jezus. Przez długi czas głosił Ewangelię w Bośni, na Węgrzech i w Austrii. Założył instytucje banków pobożnych (Montes Pietas), by zwalczać lichwę i pomagać biednym przez pożyczki na bardzo niski procent. Zmarł w Neapolu w 1476 roku, został kanonizowany w 1726 roku. Jest przedstawiany w habicie franciszkańskim, z monstrancją lub kielichem. Imię: pochodzi z aramejskiego i znaczy „uczeń Boga”.
