VI. Błogosławiona Dorota z Mętowów, zakonnica. Urodziła się 25 stycznia 1347 roku we wsi Mątowy Wielkie k. Malborka. W wieku 16 lat została żoną gdańskiego płatnerza Adalberta, mąż, starszy od niej o dwadzieścia lat, był człowiekiem gwałtownym jednak odkąd zaraza zabrała im ośmioro dzieci, zaczął się zmieniać. Po jego śmierci Dorota przeniosła się do Kwidzyna, oddając się pracy charytatywnej. Uzyskała tez od biskupa zgodę na zamurowanie się w celi przy kościele katedralnym. Miało to miejsce 2 maja 1393 roku. Wyczerpana niezwykłą surowością życia, zmarła po czternastu miesiącach. Imię: pochodzenia greckiego, znaczy „dar Boga”.
została żoną gdańskiego płatnerza Adalberta, mąż, starszy od niej o dwadzieścia lat, był człowiekiem gwałtownym jednak odkąd zaraza zabrała im ośmioro dzieci, zaczął się zmieniać. Po jego śmierci Dorota przeniosła się do Kwidzyna, oddając się pracy charytatywnej. Uzyskała tez od biskupa zgodę na zamurowanie się w celi przy kościele katedralnym. Miało to miejsce 2 maja 1393 roku. Wyczerpana niezwykłą surowością życia, zmarła po czternastu miesiącach. Imię: pochodzenia greckiego, znaczy „dar Boga”.
