1. II. Św. Metody był starszym bratem św. Cyryla. Posiadał uzdolnienia wybitnie prawnicze, wstąpił na drogę kariery urzędniczej, był namiestnikiem cesarskim w jednej z prowincji słowiańskich. Znudziło mu się jednak życie publiczne. W 840 roku wstąpił w Bitynii do klasztoru, obierając imię Metody zmieniając je z Michała. Po jakimś czasie został przełożonym – igumenem. W 855 dołączył do niego młodszy brat Cyryl. Wyruszyli na misie do ziemi Chazarów, następnie na Morawy i do Panonii. Po śmierci Cyryla
    w Rzymie cały ciężar prac misyjnych spadł na św. Metodego. Papież Hadrian II konsekrował go na arcybiskupa Moraw i Panonii. Kiedy św. Metody powrócił z Rzymu na Morawy, zastał klimat pracy bardzo trudny. Po Rościsławie rządy obijał Świętopełk (870-894)o nastawieniu prozachodnim, wypierając obrzęd słowiański wprowadzony przez świętych braci. Arcybiskup Salzburg, Adawin, podstępnie zaprosił Metodego do Ratyzbony na Synod, tam go uwięził na dwa lata w ciężkich warunkach (870-872), dopiero energiczna akcja papieża Jana VIII (872-882). Organizuje jego uwolnienie. Po powrocie z wygnania zbuntowano kler, który dokuczał Metodemu, ten idzie do Rzymu, do papieża, ten potwierdza wszystkie nadane wcześniej przywileje. Aby uspokoić kler niemiecki, papież dał św. Metodemu za sufragana biskupa Wikinga, który miał urzędować w Nitrze. W tym czasie doszło do pojednania Rzymu z Konstantynopolem. Św. Metody udał się do patriarchy Focjusza, by mu zdać sprawę ze swojej działalności (881 lub 882). Został przyjęty uroczyście przez cesarza. Kiedy powracał, przyprowadził ze sobą liczny zastęp kapłanów. Złamany wiekiem, odszedł do Pana  6 kwietnia 885 roku. W dokumentów, jakie się po św. Metodym zachowały, wzruszającym jest list jaki napisał do księcia Wiślan z napomnieniem, ażeby misjonarzom nie stawiał przeszkód. W 1977 roku odkryto w Wiślicy kamienną chrzcielnicę z wieku IX. Może być ona potwierdzeniem, że misjonarze słowiańscy św. Metodego, aż tu dotarli?