13.II.Św. Eulogiusz, patriarcha Aleksandrii. zm. 608 Imię jego znaczy człowiek wymowny i rzeczywiście do niego pasuje. Dowiadujemy się
o nim dopiero jako dorosłym, o jego pracy kapłańskiej w Antiochii. Był w bliskiej znajomości z ówczesnym patriarchą tegoż miasta i współpracował z nim. Występował przeciwko monofizyckiej herezji teologów, którzy nauczali, że Pan Jezus miał tylko jedną boską naturę. Piętnował także błędy sekty gnostyckiej kainitów. Został wybrany patriarchą Aleksandrii. Udał się do Konstantynopola, do cesarza,, aby ten zatwierdził wybór. Otrzymał sakrę biskupią. Tam spotkał św. Grzegorza, późniejszego papieża św. Grzegorza I Wielkiego. Był jego serdecznym przyjacielem, korespondencja jaką prowadzili, jest tego dowodem. W swojej pracy kaznodziejskiej i pisarskiej miał wiele do zrobienia, bowiem piętnował błędne nauki, najpierw mnicha konstantynopolitańskiego, Eutychiasza, który twierdził, że natura Boża całkowicie wchłonęła naturę ludzką Pana Jezusa. Duże zamieszanie wprowadzała także herezja Nestoriusza ( zm. Ok 450) , który twierdził, że w Chrystusie Panu są dwie różne osoby – Boska i ludzka – a nie tylko osoba Boska. występował także przeciwko agnoitom, którzy zaprzeczali Chrystusowi Panu w Jego ludzkiej naturze pełnej wiedzy. Po pracowitym życiu 27 lat pasterzowania na stolicy aleksandryjskiej, odszedł do Pana 134 lutego 608 roku. Pozostałością po nim, były kazania, pisma i listy, które potem zaginęły.