18.III.Św. Cyryl Jerozolimski,  katecheta, patriarcha, doktor Kościoła  urodził się ok. 315. Pochodził z rodziny chrześcijańskiej, bardzo przywiązanej do wiary świętej, a którą bardzo prześladował cesarz Dioklecjan i jego następcy. Zwyczajem rodzin chrześcijańskich Cyryl od młodości, zaprawiał się w ascezie chrześcijańskiej w klasztorze w Palestynie. Z rąk biskupa Jerozolimy, św. Makarego, przyjął święcenia diakonatu (334), a z rąk jego następcy św. Maksyma święcenia kapłańskie (344). Chociaż ustały, 300 lat prawie trwające prześladowania, po edykcie tolerancyjnym cesarza Konstantyna I Wielkiego (313), to groziło chrześcijaństwu rozbicie wewnętrzne. Sekty jakie się pojawiły, werbowały nowych członków i rodziło się zamieszanie . Najwięcej szkody przyniósł arianizm, następnie nestorianim, monofityzm, monoteletyzm, czy obrazoburstwo. Wiele też zła wyrządzili sami cesarze, angażując się po jakieś stronie sekty. Opatrzność Boża na trudne czasy stawiała mężów światłych i obdarzonych nadzwyczajną wiedzą. W roku 348 po śmierci św. Maksyma na stolicę jerozolimską został wybrany św. Cyryl. Wybór ten musiał być zatwierdzony przez  synod w Konstantynopolu, cesarz i papież. Praca Cyryla była od początku trudna, musiał odpierać ataki ariańskiego metropolity Cezarei Palestyńskiej Akacjusza, który podburzył
i przekonał Cesarza Konstancjusza i arianizm podnosił głowę. Św. Cyryla uznali jako „heretyka” i Konstancjusz skazał go na wygnanie (351). Święty został zesłany do Tarsu, rodzinnego miasta św. Pawła. Miejscowy biskup, przyjął go z wielką czcią. Synod w Seleucji potępił arianizm. Akacjusza skazał na wygnanie. Św. Cyryl powrócił po 9 latach do swojej ukochanej owczarni. Akacjusz nie myślał rezygnować, ponownie namówił Konstancjusza i na synodzie w Konstantynopolu, Św. Cyryl został ponownie potępiony i skazany na wygnanie. Tym razem tułaczka trwała krótko, bo w  kilka miesięcy później, cesarz przeniósł się do wieczności, a nowy cesarz Julian Apostata (odstępca), początkowo przychylny chrześcijaństwu, pozwoli świętemu powrócić i przez 18 lat udało mu się spokojnie pracować, aby przywrócić jedność  Kościołowi z Jerozolimie. Wtedy powstało większość jego katechez, czyli mów, w których wyjaśnił całokształt prawd wiary Chrystusowej.  Wykłada naukę Kościoła: o chrzcie świętym, Bierzmowaniu i Eucharystii. I jeden z pierwszych traktatów o Najśw. Sakramencie, w których wyraża głęboką wiarę w realną obecność Pana Jezusa, a Komunię świętą nazywa „Wcieleniem Chrystusa” . Od nawróconych żąda biskup odmiany życia. Po śmierci Juliana Apostaty, panował znowu cesarz ariański Walens (364-378). Św. Cyryl musiał po raz trzeci opuścić swoją owczarnię, pozostał na banicji 8 lat, czyli aż do śmierci, i następny cesarz, arianin Walentynian, nie pozwolił na powrót świętemu. Święty zmarł daleko od diecezji 18 marca 386 roku w wieku 71 lat, 38 lat pasterzowania. Ciekawostka historyczna: czy wiesz że cesarz Julian Apostata (360-363) usiłował na przekór słowom Pana Jezusa, że ze świątyni jerozolimskiej, żydowskiej, nie pozostanie kamień na kamieniu (Mt 24. 2) odbudować. Jednak jak podaje pogański pisarz Ammaniusz, a z chrześcijańskich pisarzy św. Efrem, sw. Grzegorz z Nazjanzu, św. Jan Chryzostom, św., Ambroży, a nawet sam Julian Apostata, wybuchy pożarów nie pozwalały na prowadzenie dzieła. Relikwie zaginęły w czasie najazdu pogańskich Prusów na Ziemię Świętą
w wieku VII. Papież  Leon XII ogolsił św. Cyryla Jerozolimskiego doktorem Kościoła.