Św. Katarzyna Ricci, dziewica 1522 – 1589 urodziła się we Florencji 23 kwietnia 1522 r. jako córka naczelnika republiki florenckiej.  Na chrzcie św. otrzymała imiona: Aleksandrinetta (Sandrina) W piątym roku życia straciła matkę Katarzynę Panzaro. Ojciec oddał córkę na wychowanie do ciotki, która była w klasztorze w Montiecelli Opatką. Od najmłodszych lat Sandrina czuła wielki pociąg do rozważania Męki Pańskiej. Wstąpiła zatem do konwentu s. Dominikanek w Praro, mając 12 lat.  Ojciec początkowo nie chciał się na to zgodzić, ale uległ. Siostry początkowo z rezerwą podchodziły do młodziutkiej Sandriny – Katarzyny, ale jej przeżycia mistyczne je przekonywały. Dużo znosiła cierpień fizycznych i duchowych. Z polecenia swojego stryja o Tymoteusza Ricci, święta zaczęła spisywać swoje przeżycia i drogę, jaką ją Duch Święty prowadził ku świętości. Od 1542 roku przez 12 lat co piątek przeżywała w mistycznej ekstazie mękę Pańską (od czwartku w południe do godziny 16 w piątek). Wieść o tym przedostała się poza mury klasztoru, ciągnęli wszyscy: o. Albert Las Casas, miejscowy biskup, a nawet sam papież – Paweł III. 9 IV 1544 Katarzyna otrzymuje z rąk Chrystusa obrączkę w dowód „zaręczyn” mistycznych,  a 14 IV 1546 „koronę cierniową”, by mogła bezpośrednio uczestniczyć w tego rodzaju męce.
W wizjach przepowiedziała prześladowanie Kościoła, jakie uczyni protestantyzm. O swoich wizjach pisała do znajomych, między innymi korespondowała ze św Filipem Nereuszem, św. Karolem Boromeuszem, św. Piusem i ze św. Magdaleną Marią de Pazzi, z mężami stanu. 2 lutego 1589 roku odeszła po nagrodę do Pana. Jej Beatyfikacja odbyła się w 1732 r., a kanonizacja 1746. Relikwie znajdują się w Prato.