Święty Stefan Węgierski, król
Urodził się w 969 roku w Ostrzychomiu jako syn księcia Węgier Gejzy i córki Mieszka I Adelajdy. Po śmierci ojca w 997 r. objął rządy jednocząc, umacniając i poszerzając terytorium państwa. Od momentu przyjęcia chrześcijaństwa stał się gorliwym krzewicielem wiary katolickiej na ziemiach węgierskich. Sprowadzał do wsperania ewangelizacji licznych misjonarzy cysterskich, kapłanów. Zakładał liczne organizacje i ośrodki duszpasterskie. Budował katedry, klasztory. Koronowany na pierwszego króla Węgier 25 grudnia 1000 r. przez papieża Sylwestra II. Wraz z koroną otrzymał też tytuł „króla apostolskiego”, oraz przywilej obsadzania stolic biskupich w kraju. Jako król troszczył się szczególnie o jedność polityczną i religijną Węgier. Zasłynął jako wspaniały i mądry prawodawca. Rządził krajem przez 41 lat. Zmarł w Ostrzychomiu 15 sierpnia 1038 r. Jego kanonizacji dokonał papież Grzegorz VII już w roku 1083. Relikwie św. Stefana spoczywają w katedrze Szekesfehervar w Ostrzychomiu.
Przedstawiany jest w stroju królewskim w koronie
Patron: tkaczy, Serbii i Węgier
Źródło: www.brewiarz.pl
Święty Roch
Urodził się w Montpellier na południu Francji, około połowy XIV wieku. Po śmierci rodziców rozdał cały majątek ubogim a sam udał się w pieszą pielgrzymkę do Rzymu. Po drodze w miasteczku Acquapendente zastał epidemię dżumy. Zatrzymał się aby ofiarnie służyć chorym i samotnym nie zważając na własne zdrowie. W nagrodę za poświęcenie, Pan obdarzył go darem uzdrawiania. Uciekając przed tłumem wielbicieli dotarł do Rzymu. Po trzech latach postanowił wrócić do Francji. W drodze powrotnej zatrzymał się w Loreto gdzie znów zastał epidemię dżumy. Przy posłudze chorych zaraził się. Opieką obdarzył go pewien zamożny człowiek. Gdy wyzdrowiał udał się w dalszą podróż do Francji. Na granicy został zatrzymany przez rzołnieży pogranicznych i uznany za szpiega. Po pięciu latach więzienia zmarł w lochach więzienia około 1420 roku. Mieszkańcy miasteczka Angera pochowali jego relikwie w kościele parafialnym z którego przeniesione je do Voghera, a następnie w 1485 roku do Wenecji. Tam spoczywa do dziś.
Jego kult jako patrona od zarazy szybko rozszerzył się po całej Europie. Od XV wieku należał do Czternastu Wspomożycieli w czasie epidemii. Błogosławionym oglosił go papież Grzegorz XIII w 1585 r., a papież Urban VIII w 1644 r. potwierdzając tą decyzję beatyfikował Rocha na świetego.
Przedstawiany jest jako pielgrzym lub żebrak z psem, często liżącym mu rany.
Patron: aptekarzy, lekarzy, ogrodników, rolników, szpitali, więźniów a także Montpellier, Parmy, Wenecji.
Źródło: www.brewiarz.pl
