23 Stycznia: św. Ildefons, biskup 667 
Pochodził ze znakomitej rodziny wizygocko-hiszpańskiej. Od młodości serce jego tęskniło za Chrystusem. Nie otrzymawszy pozwolenia na życie zakonne, uciekł do pobliskiego klasztoru świętego Kosmy i Damiana. W Agala (dzisiaj) przedmieścia Toledo. Jako opat brał czynny udział w życiu Kościoła w Hiszpanii, inicjował synody.
W 659 r na synodzie przeforsował ustanowienie święta Oczekiwania Narodzenia Pana Jezusa (18 grudnia).
W tamtych czasach święto Zwiastowania i Poczęcia Chrystusa Pana przypadało w Wielkim Poście. Zabiegał
o karność w klasztorze. Dla niewiast złożył klasztor. Po śmierci biskupa św. Eugeniusza II, został wybrany jego następcą.. Pragnął wprowadzić karność w kościele, co przyczyniło mu wrogów.. występował przeciw swobodzie obyczajów możnych i dworu królewskiego, co przysporzyło mu wrogów. Mocną odważną ręką rządził diecezją
10 lat. Pogrzeb odbył się w Toledo, gdy Arabowie napadli ciało świętego przeniesiono do Zemora. Następca sw Ildefonsa zebrał piśmienniczy dorobek Ildefonsa: Traktat mariologiczny „O wieczystym dziewictwie NMP polemizujący z Jowinianem, Helwidiuszem i z Żydami.” O poznaniu Chrztu”
„ O drodze na pustyni” „ O pismach słynnych mężów” oraz dwa listy. Pisał pieśni, hymny i teksty liturgiczne.
