Święty Bonawentura, biskup i doktor kościoła                                                                                                                                                                                                                                                                    Urodził się ok. 1218 roku w Bagnoregio w środkowych Włoszech jako Jan di Fidanza. Studiował filozofię i teologię na uniwersytecie w Paryżu. Później sam wykładał tam teologię. Okazał się bardzo płodnym i wszechstronnym katolickim pisarzem. Napisał około 65 dzieł. Wstępując do zakonu przybrał imię Bonawentura. Bracia wybrali go generałem franciszkanów. W 1273 r. został kardynałem i biskupem Albano. Doprowadził do pojednania franciszkanów pokłóconych o swe reguły a właściwie o ideał ubóstwa. Zasłynął z rozważań na temat rozumu i wiary. Uważał, że do poznania tego co naprawdę jest ważne, konieczny jest rozum oświecony wiarą. Był jednym z najwybitniejszych teologów Średniowiecza. Odegrał bardzo ważną rolę w zorganizowaniu Soboru Lyońskiego. Zmarł podczas soboru 15 lipca w 1274 roku. Jego ciało złożono w zakrystii kościoła św. Franciszka, a w roku 1450 w nowo wystawionej świątyni. Został kanonizowany w 1482 r. przez papieża Sykstusa IV, a w 1588 r. Sykstus V ogłosił go doktorem kościoła.

Przedstawiany jest w szatach kardynalskich na habicie franciszkańskim z biskupim krzyżem na piersiach, z księgą.

Patron: franciszkanów, teologów matek oczekujących potomstwa, dzieci, robotników

Opiekun: matek oczekujących potomstwa, dzieci, gońców, tragarzy, tkaczy.