VI. Święty Efrem, diakon i doktor Kościoła. Efrem urodził się w Nisbis około 306 roku. W wieku osiemnastu lat przyjął chrzest, uczył się w szkole przy klasztorze. Był diakonem, a kiedy jego miasto podbili Persowie, schronił się w Odessie. Tutaj pisał wspaniałe wiersze i hymny, które wysłużyły mu przydomek „Harfa Boga”. Jako pierwszy wprowadził do hymnów głos żeński. Zmarł w Odessie w 1373 roku, został kanonizowany w 1920 roku i ogłoszony doktorem Kościoła. Przedstawia się go w stroju mnicha wschodniego ze zwojem własnych poezji. Imię: Imię pochodzi z hebrajskiego
i znaczy: „ten, który przynosi owoc”
w szkole przy klasztorze. Był diakonem, a kiedy jego miasto podbili Persowie, schronił się w Odessie. Tutaj pisał wspaniałe wiersze i hymny, które wysłużyły mu przydomek „Harfa Boga”. Jako pierwszy wprowadził do hymnów głos żeński. Zmarł w Odessie w 1373 roku, został kanonizowany w 1920 roku i ogłoszony doktorem Kościoła. Przedstawia się go w stroju mnicha wschodniego ze zwojem własnych poezji. Imię: Imię pochodzi z hebrajskiego
