VII. Błogosławiony Piotr, wyznawca. Piotr, syn Piotra z rodziny Cresci, urodził się około 1243 roku w Feligno. W wieku około trzydziestu lat postanowił oddać wszystkie swoje dobra ubogim i żyć jak pokutnik. Sprzedał także samego siebie, stając się niewolnikiem, lecz jego pan od razu go uwolnił, prosząc w zamian o modlitwę. Piotr zatem wybrał jako dom katedrę. Usługiwał wszystkim, żyjąc w całkowitym ubóstwie, ubrany w wór i z bosymi stopami, modląc się często
i żarliwie, zwrócony ku słońcu – obrazowi Chrystusa, „prawdziwego Słońca”. Uważano go za szaleńca
i niejednokrotnie był przesłuchiwany przez inkwizycję, lecz nie znaleziono w nim nigdy śladu herezji ani dowodu szaleństwa. Zmarł w opinii świętości w Feligno w 1323 roku. Imię pochodzenia łacińskiego, znaczy „skała, opoka”.
lat postanowił oddać wszystkie swoje dobra ubogim i żyć jak pokutnik. Sprzedał także samego siebie, stając się niewolnikiem, lecz jego pan od razu go uwolnił, prosząc w zamian o modlitwę. Piotr zatem wybrał jako dom katedrę. Usługiwał wszystkim, żyjąc w całkowitym ubóstwie, ubrany w wór i z bosymi stopami, modląc się często
