Święta Monika Urodziła się w rodzinie rzymskiej około 332 roku w Tagaście w północnej Afryce, obecnie Algieria. Otrzymała głęboko chrześcijańskie wychowanie. Bardzo młodo została wydana za mąż za urzędnika rzymskie, popędliwego awanturnika i poganina. Mąż przez całe życie ranił i zdradzał żonę. Monika znosiła wszystko cierpliwie i w cichości, modląc się nieustannie o jego nawrócenie. Jej modlitwy zostały wysłuchane. Mąż na łożu śmierci wyznał Boga i przyjął chrzest. Doczekali się trojga dzieci, dwóch synów i córki. Jej najstarszy syn Augustyn, wykształcony, obyty w towarzystwie retoryków i sekty manichejczyków, był również powodem jej ogromnego cierpienia. Wyznając filozofię pogańską żył jak poganin idąc drogą swojego ojca. Nie raz wylewała łzy widząc go kpiącego i zwalczającego Boga. Wstydząc się za własne dziecko, nigdy jednak od niego nie odstąpiła. Wędrowała za nim do Kartaginy, Rzymu, Mediolanu prosząc, grożąc, napominając, by zawrócił z błędnie obranej drogi. Całe swoje i jego życie zawierzyła Bogu. Jej wytrwałe modlitwy i przykład życia, doprowadziły Augustyna do całkowitego nawrócenia. Bóg tak pokierował jego życiem, iż doszedł do momentu zwątpienia we wszystko w co wyznawał do tej pory. Jak olśnienie doświadczył ogromnej miłości i mądrości jaka płynie z chrześcijaństwa. Odkąd radykalnie zmienił swoje życie. Zafascynowany Bożą nauką i Jezusem zgłębiał wiarę całym sercem. Stał się jednym z największych świętych kościoła katolickiego. Swe nawrócenie przypisywał matce, jej modlitwom, wytrwałości i przykładnej miłości. Św. Monika była i jest wzorem żony, matki, wdowy, która zawierzając ich Bogu wytrwale i do końca dąży do świętości swych najbliższych. Św. Augustyn w swych Wyznaniach dał świadectwo jej heroicznych zabiegów jakie doprowadziły go do nawrócenia: „ Nie potrafię wyrazić słowami, jak bardzo mnie kochała”. Po przyjęciu chrztu w kwietniu 387 roku z rąk biskupa Ambrożego wiernego pocieszyciela Św. Moniki, Augustyn wraz z matką wybrali się w drogę powrotną do Tagasty. Zatrzymując się Ostii św. Monika zachorowała na febrę i zmarła. Zarządziła, by pochowano ją w tym właśnie miejscu. Ciało złożono w kościele św. Aurei. W 1162 r. augustianie przenieśli jej relikwie do Francji, a 1430 r. złożono je w Rzymie w kościele św. Tyfona. Z czasem kościół zmienił patrona na św. Augustyna.
Przedstawiana jest w stroju wdowy, często z synem.
Patronka: matek, wdów
Orędowniczka: kobiet zamężnych, które przeżywają kłopoty małżeńskie, z dziećmi.