Święty Pius X, papież                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       Giuseppe Sarto urodził się 2 czerwca 1835 roku w Riese koło Wenecji. W 1850 r. rozpoczął studia seminaryjne w Padwie. Trwały one 8 lat. W tym czasie zmarł jego ojciec i była obawa, że będzie musiał przerwać studia i wrócić do matki. Matka zdecydowała jednak, by pozostał w seminarium. 18 września 1858 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Jako młody ksiądz, pierwszą placówkę otrzymał w Tombolo. Wyróżniał się tam jako doskonały kaznodzieja. Budował wiernych pobożnością i gorliwością kapłańską. Opiekował się ubogimi. Po 9 latach w 1867 r. otrzymał probostwo w Salvano. Po 8 latach został zwolniony z parafii i mianowany kanonikiem w Treviso. Niebawem biskup mianował go swoim kanclerzem. W 1882 r. po śmierci biskupa, wybrany został na wikariusza kapitulnego diecezji. W 1884 r. papież Leon XII mianował ks. Giuseppe Sarto biskupem Mantui. Jako pasterz diecezji był przykładem modlitwy, ubóstwa i gorliwości kapłańskiej. Osobiście wizytował w diecezji wszystkie kościoły i parafie. Dbał o seminarium duchowne, by godnie przygotować przyszłych kapłanów. W 1892 r. po śmierci patriarchy Wenecji, papież Leon XIII wyznaczył go na jego miejsce. W trzy dni później otrzymał nominację na kardynała. Jako kardynał nigdy nie zapominał o ubogich, prostych, zwyczajnych ludziach. Apelował do swych kapłanów, by upraszczali swe kazania tak, aby trafiały do serc nawet najprostszych słuchaczy. W 1903 r. zmarł wielki papież Leon XIII. Konklawe wybrało jego następcą Giuseppe Sarto. Uroczysta koronacja odbyła się 9 sierpnia 1903 r. Przyjął imię Pius X. Jako papież zasłyną wydawaniem encyklik i reformą wielu dziedzin życia kościoła. Przeprowadził reformę kurii papieskiej, wydał katechizm z instrukcją jak uczyć dzieci prawd wiary, wprowadził reformę muzyki kościelnej, zreformował brewiarz. W 1905 r. zniósł konieczność przystępowania do spowiedzi przed każdym przyjęciem Komunii Świętej, obniżył wiek dzieci mogących przyjąć Komunię Świętą. Z całą stanowczością stawał w obronie kościoła, szczególnie w obliczu niebezpieczeństwa jakim był modernizm, który obalał niemal wszystkie dogmaty. Modernizm uroczyście potępił, a dla przeciwstawiania się szerzącym błędom ustanowił Papieski Instytut Biblijny.                                                          Ciężko zachorował. Jako papież w 1914 r. zdołał jeszcze wydać orędzie do państw, by po zabójstwie Franciszka Ferdynanda następcę tronu Austro-Węgier , zatrzymać groźbę wojny. Nie udało się to jednak, gdyż 28 lipca wojna stała się faktem. 21 sierpnia 1914 r. o godz. 1 w nocy  papież Pius X przeniósł się do wieczności. Następnego dnia odbył się pogrzeb a ciało złożono w podziemiach watykańskich pod Bazyliką Św. Piotra. 3 czerwca 1951 roku Pius XII dokonał uroczystej beatyfikacji sługi Bożego, a trzy lata później   29 maja 1954 r. ten sam papież ogłosił Piusa X świętym.

Przedstawiany jest w stroju papieskim.

Patron: esperantystów

Źródło: www.brewiarz.pl

 

Święta Gracja, męczennica

Zoraida była córką muzułmańskiego emira Carlet w królestwie Walencji. Miała troje rodzeństwa, dwóch braci Almanzora i Hameta, oraz siostrę Zaidę. Przypadek sprawił, że jej brat Hamed wracając z Katalonii zmylił drogę i trafił do opactwa cysterskiego w Poblet. Przebywając wśród mnichów nawrócił się, przyjął chrzest na którym obrał imię Bernard  i w rezultacie wstąpił do zakonu przywdziewając biały habit. To on przyprowadził do wiary obie siostry: Zoraidę, która na chrzcie przyjęła imię Gracja oraz Zaidę późniejszą Marię. Ich najstarszy brat Almanzor zajął już miejsce ojca, władcy kraju, dlatego troje rodzeństwa musiało uciekać z jego dworu, by uniknąć zemsty za odstąpienie od wiary muzułmańskiej. Zostali jednak pochwyceni i 23 sierpnia 1180 r. na oczach swego brata zgładzeni.                                                                                                                                                                                             W miejscu ich pochówku, król Aragonii Jakub I, odzyskawszy ziemie z rąk Maurów, wybudował sanktuarium.

Źródło: www.deon.pl