12.II. Św. Melecjusz , patriarcha Antiochii, zm. 381r. walczący z arianami. Żyje i działa w czasach szalejącej herezji ariańskiej. Urodził się
w Melitene, w Armenii. W roku 358 został wybrany biskupem w Sebaście (Armenia). Głosowali za nim nawet arianie, gdyż początkowo nie był zdecydowany, gdzie jest prawda. R roku 360 został powołany na stolicę metropolitarną
w Antiochii (Syria). Cesarz Konstancjusz II, sprzyjający arianom, chętnie wybór ten zatwierdził. Kiedy jednak patriarcha spostrzegł się, że arianie są w błędzie, zaczął stanowczo występować przeciwko herezji, która utrzymywała, (że Jezus Chrystus nie był Synem Bożym z natury, ale tylko z przybrania, z adopcji, niestety za tym prądem poszło też wielu biskupów i sami cesarze). Św. Melecjusz zaczął stanowczo występować przeciwko herezji. To jego zdecydowanie rozjuszyło arian tak mocno, że wymusili na cesarzu depozycję świętego i wygnanie. Kiedy wrócił z wygnania po śmierci Konstancjusza II, zastał miasto podzielone na dwa obozy – liczniejszy ariański i  mniejszy – wierny  Soborowi Nicejskiemu Pierwszemu (325), który potępił Arianizm. Będący wtedy biskup Paulin umiał tak zręcznie maskować swoje błędy, że zdołał przekonać nawet św. Atanazego, patriarchę Aleksandrii, i papieża Liberiusza I, że Melecjusz głosi błędną naukę, nakłonił cesarza Walensa, by skazać świętego jako heretyka na wygnanie. Został wyłączony ze społeczności kościelnej i napiętnowany. Na szczęście sprawa się wyjaśniła. Za oskarżonym opowiedział się św. Bazyli i wielu innych. Gdy cesarzem został Gracjan, odwołał z wygnania bohaterskiego biskupa (378), który w triumfie powrócił na swoja stolicę, w 379 r. przygotował przeciwko arianom wyznanie wiary, który zatwierdził synod zwołany przez niego w tym czasie. W roku 381 dzięki energicznym zabiegom został zwołany do Konstantynopola Sobór Powszechny w (381), na którym zaszczytne miejsce powierzono Melecjuszowi i zatwierdzono uchwały synodu antiocheńskiego. Sterany walkami zmarł święty (381). Mowę pogrzebową wygłosił św. Grzegorz z Nyssy, a przewodniczenie na Soborze objął Grzegorz z Nazjanzu. Zasługi św. Melecjusza wysławiał św. Jan Złotousty.