1. II. Św. Jordan z Saksonii, kapłan zm. 1237. Sw. Jordan miał urodzić się w Burgher (Westfalia) w roku 1175 lub 1185. Na uniwersytecie
    w Paryżu zdobył tytuł magistra. Gdy do Francji przybył św. Dominik, Jordan zauroczony jego duchowością, wstąpił do dominikanów w (1220). W roku następnym wybrano go na kapitule generalnej prowincjałem
    w Lombardii. Następnie udał się do Bolonii w celu kierowania konwentami w prowincji. W (1221) Dominik
    i kapituła generalna wybrała Jordana przełożonym generalnym całego zakonu. Za czasów rządów Jordana Zakon Kaznodziejski (dominikanów) nabrał niezwykłego rozmachu. Domy i całe prowincje mnożyły się jak grzyby po deszczu. Podróżował wizytował i zakładał, z 30 konwentów przysporzył 300, a liczbę braci z 300 powiększył do 4000. Opublikował regułę zakonu. Napisał żywot św. Dominika. 13 lutego 1237 roku w Małej Azji, wracając z wizytacji poniósł śmierć w czasie burzy morskiej. Papież Leon XII zatwierdził jego kult. Odnalezione szczątki pochowano w kościele w Acri.