1.III. Św. Feliks III, papież zm. 492. Wszedł wcześnie w związek małżeński,  Petronią. Mieli syna Gordiana i Paulę. Jego potomkiem był św. Grzegorz I Wielki, papież. Kiedy św. Feliks był diakonem umarła mu żona. Po śmierci papieża św. Symplicjusza (zm. 383), wybrano Feliksa na stolicę Piotrową w Rzymie. Sytuacja  polityczna papieża była bardzo trudna. Włochy opanował wódz Gotów Odoaker, także wielkie cierpienia spadła na papieża od Kościoła wschodniego. Kiedy bowiem wybuchła herezja monofizytów, głosząca, że Pan Jezus miał tylko jedną naturę Boską, która wchłonęła w siebie naturę ludzką, jak morze wchłania kroplę wody. Patriarcha Konstantynopola Akacjusz ukuł „formułę zgody”, tzw. Henotikom, według, której nie należy mówić w ogóle o naturach w Jezusie Chrystusie. Formuła ta  nie zadawalała ani monofizytów, gdyż nie potwierdzała ich nauki,  ani katolików, gdyż ta zakazywała głosić naukę o dwóch naturach w Jezusie Chrystusie –  Boskiej i ludzkiej. Papież musiał potępić Akacjusza. Tego zaś poparł, niestety, cesarz Zenon. Rozzuchwalony     patriarcha Konstantynopola mając poparcie władcy zerwał z papieżem i nakazał wykreślić jego imię z Mszy Świętej. Tak powstała schizma  akacjańska, pierwsze oderwanie się Kościoła wschodniego od zachodniego, trwające ponad 30 lat., aż do czasów cesarza Justyna I (517 – 527), który ponownie nawiązał stosunki ze Stolicą Apostolską (519). Po rychłej śmierci Akacjusza (489) papież polecił biskupom i kapłanom Kościoła wschodniego wykreślić ze Mszy Św. wspomnienie Akacjusza. Niemniej dotkliwy cios spotkał Kościół w Afryce Północnej. Okolice dzisiejszego Maroka, Algierii i Tunisu zajęli ariańscy Wandalowie. Ich król Henryk, pod groźbą śmierci nakazał wszystkim katolikom przyjąć ponownie Chrzest
a rąk ariańskich kapłanów. Wielu wiernych załamało się i uległo, przechodząc w ten sposób automatycznie na arianizm. Po 9 latach utrudzonego wielce pasterzowania św. Feliks zaznał w Panu 1 marca 492 roku. Pochowano go w bazylice Św. Pawła za Murami w grobowcu rodzinnym.