stycznia: Papież z Bożego wskazania.

  1. św. Fabian, papież, męczennik 250 Pochodził ze znakomitej rzymskiej rodziny. Tron papieski objął po Anterosie. Według podań Euzebiusza z Cezarei, Fabian miał być wybrany na szczególną interwencję Bożą.. Kiedy nie wiedziano kogo wybrać, Duch Święty w postaci gołębicy miał spocząć nad głową św. Fabiana (236). Skutecznie rządził przez 14 lat. Dokonał podziału Rzymu na 7 sektorów-diakonów. Zabrał się do uporządkowania cmentarzy kościelnych, wprowadzając stałą administracje. Wyznaczył 7 subdiakonów, aby zajęli się prowadzeniem akt męczenników. Dbał o karność kościelną; usunął biskupa Prywata z Lambersi (Afryka Północna), oskarżonego o herezję i gorszące życie. Zwołał synod do Rzymu. Do Wiecznego Miasta sprowadził relikwie św. Poncjana, papieża. Miał wprowadzić stopnie święceń niższych kleryckich.
    W czasie najkrwawszego prześladowania, za cesarza Decjusza (249-251) zginął jako jeden z pierwszych jego ofiar. Został pochowany w Katakumbach św. Kaliksta. Sw. Fabiana zaczęto czcić razem ze św. Sebastianem, ponieważ w 1854 roku archeolog De Rossi odnalazł płytę nagrobną św. Fabiana, a w 1915 znaleziono sarkofag Męczennika w bazylice św. Sebastiana z X wieku.
  2. św. Sebastian, żołnierz, męczennik ok. 280. Cesarz Dioklecjan i kloaka. Obok katakumb św. Kaliksta, znajdują się katakumby Św. Sebastiana i Kościół w stylu barokowym. Przy wejściu głównym, znajduje się kaplica z relikwiami tegoż świętego w ołtarzu głównym. W XVII wieku Giorgetti wyrzeźbił w marmurze postać młodego św. Sebastiana w postaci uśpienia sennego, przeszytego trzema strzałami. Według opisów nieznanego autora z roku 354, oraz komentarza św. Ambrożego, dowiadujemy się nieco o życiu bohatera. Ojciec, pochodził ze znakomitej rodziny, pracował jako urzędnik w Narbonne (Galia). Matka pochodziła z Mediolanu. Sebastian starannie wykształcony, uzyskał pracę, jako przywódcy straży Marka Aurelego Probusa (276-282). Sebastian przeciwstawiał się prześladowaniu niewinnych chrześcijan cesarzowi Dioklecjanowi. Za upominanie cesarza, miał być przeszyty 3 strzałami. Na pół umarłego odnalazła jakaś niewiasta  o imieniu Irena. Po odzyskaniu zdrowia, powrócił do cesarza, i zwrócił mu uwagę na krzywdę, jaką wyrządzał niewinnym wyznawcom Chrystusa. Wtedy Dioklecjan, kazał go zatłuc pałkami, a ciało wrzucić do kloaki. Wydobyła je inna kobieta Lucyna i pochowano ze czcią męczennika. Popularność św. Sebastiana była wielka w całym kościele. Rzym ustanowił go jednym ze swoich patronów. Doznaje czci w Kościele chroniącego przed epidemiami, obrali go za patrona żołnierze, myśliwi, strażnicy, konfisarze, kamieniarze, ogrodnicy. Składają mu hołd malarze i rzeźbiarze: Meissina, Rubens, Veronese, Ribera, Gaudio, Reni, Giotrgrtti , pisarze dramatyczni. W Polsce szczególną cześć odbierał i odbiera św. Sebastian, są mu poświęcone Kościoła, ołtarze, obrazy, figury. W Czasie zarazy upraszano u świętego wstawiennictwa, składając na jego ołtarzu świece. Zrodziło się wiele przysłów ludowych związanych ze św. Sebastianem. „Fabian i Sebastian, gdy mróz dadzą, srogą zimę przyprowadzą”. W dniu Sebastiana i Fabiana, gospodarze obserwują powietrze: „Jeśli pada deszcz, zima będzie wilgotna, jeśli będzie mróz, należy oczekiwać, że ciężka zima się przedłuży”