1. II. Święty Teodor, żołnierz męczennik, był legionistą w armii cesarza Maksymiana. Teodor w tym czasie przebywał ze swoim garnizonem wojskowym a Amazei w Poncie. Szalało wtedy ostatnie, najdłuższe i najkrwawsze prześladowanie chrześcijan, które zapoczątkował cesarz Dioklecjan. Wśród dekretów był zapis, że żołnierze rzymscy mają wyznawać jedynie tradycyjną narodową religię, kult bóstw rzymskich, przez złożenie dla nich na ołtarzu ofiary z kadzidła. Teodor jako chrześcijanin odmówił, trybun rzymski dał mu czas do namysłu. Teodor wykorzystał okazję i dla podkreślenia, że potępia bałwochwalstwo, podpalił słynną w Amazei świątynię „Matki bogów”, Cybeli. schwytano go i poddana najbardziej wyszukanym torturom, następnie spalono go żywcem w 306 roku. Na miejscu męczeństwa św. Teodora już w latach 491 -518, cesarz wschodnio-rzymski Anastazy wystawił bazylikę ku jego czci, która stała się rychło miejscem ulubionych pielgrzymek z całej Małej Azji Mniejszej. Wystawiono piękną bazylikę pod jego wezwaniem
    w Konstantynopolu, w Licji, Lzarii, Galicji, Lidii w Edessie, Nisabis w Damaszka, w Aleksandrii i na Krecie.
    W Rzymie w Palermo, w Messynie i w Veselli. Grzegorz z Nyssy wygłosił przy jego grobie mowę i Chryzop
    z Jerozolimy. Relikwie św. Teodora znajdują się obecnie w katedrze w włoskim mieście Brindisi, przeniesione
    Amazei, z powodu prześladowań i niszczenia relikwii świętych. Jest głównym patronem miasta Brindisi Generał św. Teodor z Anatoli w IV wieku, należy do najbardziej czczonych żołnierzy męczenników Wschodu. Jego kult, początkowo rozpowszechniony był tylko na Wschodzie, rozciągnął się na Zachód od VI wieku. Przedstawiany jest w szatach żołnierza
    z krucyfiksem. Imię pochodzenia greckiego, znaczy „dar Boga”