Człowiek  to  najpiękniejsze dzieło stworzenia. Człowiek od pierwszych dni zdobywa wiedzę, na początku przez naśladownictwo, następnie zaczyna zapamiętywać pewne rzeczy dochodząc do rozumowania. Każdy dzień przynosi inne wyzwania i każdy dzień jest nowym odkryciem. Człowiek składa się z sfery duchowej i cielesnej. W parze z poznawaniem świata sfera naszego ducha wnika w nieskończoność i pragnie coraz bliższego kontaktu, zanurzenia w Nieskończonej Tajemnicy Boga . Patrząc na człowieka, na jego przyzwyczajenia, na jego spontaniczność, spostrzegawczość próbujemy dokonać oceny w sensie zewnętrznym. Mówimy, że ktoś jest szybki, powolny, radosny, smutny subtelny, wyniosły. Wszystkie te określenia sprawiają że powierzchowność człowieka czymś się charakteryzuje. Ważne jest gdy mamy wzorce, które kształtują nasze życie
i sprawiają, że idziemy przez życie w prawdzie i odważnie.  Dary ducha Świętego, cnoty wlane, kardynalne i owoce są nam pomocą
w ukształtowaniu prawego charakteru. Skromność to królowa cnót chrześcijańskich, bowiem ona daje chart ducha, umie postawić człowieka w odpowiednim miejscu, w którym miłość bliźniego karze zauważyć człowieka i prowadzić swoje życie szlachetnie
i pomocnie dla innych. Skromność chrześcijańska zdobi człowieka i czyni go miłym Bogu i ludziom. Brak skromności czyni człowieka wstrętnym, nierzadko jest grzechem  i powodem jego moralnej i materialnej winy. Skromność sprawia, że umiemy zachować się odpowiednio wobec Boga i drugich. Skromność wobec Boga, to zachowanie się pokorne jak przystoi sługom wobec Boga. Skromność wobec siebie, to życie czyste i odpowiednie do swego stanu. Skromność wobec drugich, to owa naturalna  grzeczność i dobroć dla wszystkich bliźnich. Skromność objawia się w czystości serca, myślą, mową i uczynkiem wobec brudu i zła świata., by tę czystość zachować trzeba być skromnym wobec siebie i wobec drugich. Kto będzie skromny w spoglądaniu w posilaniu się, w ubieraniu, w rozmowie
i postępowaniu ten będzie czysty. Skromność jest strażniczką cnót,  pokory i ubóstwa. ma się objawiać w szczerej uprzejmości dla drugich.