Święty Grzegorz Wielki, papież

Urodził się w 540 roku w Rzymie w rodzinie patrycjuszy. Jego rodzice Gordian i Sylwia również  doznają chwały ołtarzy. Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnym domu. Rozpoczął karierę urzędniczą aż otrzymał stanowisko prefekta czyli namiestnika Rzymu. Po czterech latach rządów zrezygnował ze stanowiska i wstąpił do zakonu benedyktynów. W swoim rodzinnym domu urządził klasztor a dysponując sporą ilością majątku założył jeszcze 6 opactw w swoich bobrach na Sycylii. W 577 r. został mianowany przez papieża diakonem kościoła rzymskiego a 579 r. papież Pelagiusz II uczynił go przedstawicielem na dworze cesarzy wschodniorzymskich. Kolejne 7 lat spędził w Konstantynopolu gdzie wykazywał się dużymi umiejętnościami dyplomatycznymi. Po ty czasie wrócił z powrotem do Rzymu, by pełnić obowiązki osobistego sekretarza papieża Pelagiusza II. Od 585 r. pełnił tez funkcję opata klasztoru. 7 lutego 590 r. po śmierci papieża został wybrany jego następcą. Usilnie nie chciał przyjąć tej posługi, jednak jego wymowy nie poskutkowały i musiał przyjąć święcenia biskupie . Stało się to 3 października 590 r. W tym samym roku wybuchła epidemia ospy lub odry najcięższa jak do tej pory. Grzegorz zarządził w tym mieście procesje pokutne dla ludzi wszystkich stanów. Podczas procesji zobaczył nad mauzoleum Hadriana anioła chowającego miecz. Widzenie to przyjęto jako koniec plagi. Jego pontyfikat trwał 15 lat. Obrał sobie pokorny tytuł „sługa sług Bożych”, który miał być programem jago pontyfikatu. W stosunkach z ludźmi i duchownymi odznaczał się ogromną pokorą i przyjaźnią. Jednał sobie wszystkich patriarchów ziem podległych Rzymowi, Konstantynopola, Jerozolimy, Antiochii i Aleksandrii. Za cel pontyfikatu obrał sobie odbudowę kościoła katolickiego. Usuwał niegodziwych urzędników kościelnych, wizytował kościoły, zreformował służbę wobec ubogich i nie tolerował żadnych nadużyć. Zreformował i ujednolicił obrządek mszalny rzymski. Dotąd każda diecezja miała swój ryt co wprowadzało wiele zamieszania. Św. Grzegorz wprowadził zwyczaj odprawiania 30 mszy świętych za zmarłych tak zwanych gregoriańskich. To on będąc jeszcze opatem po śmierci jednego brata znaleźli przy nim pieniądze. Rozkazał pochować go poza klasztorem. Przejęty jego duszą nakazał jednak odprawić za niego 30 mszy. Gdy została odprawiona ostatnia, zakonnik pokazał się opatowi dziękując za skrócenie jego czyśćca. Św. Grzegorz zmarł 12 marca 604 roku. Jego ciało złożono w pobliżu zakrystii bazyliki św. Piotra. Pół wieku później ku radości wszystkich Rzymian przeniesiono je do samej bazyliki. Otrzymał przydomek Wielki. Nazwano Go również „apostołem ludów barbarzyńskich”. Należy do czterech wielkich doktorów kościoła. Pozostawił po sobie  ogromny zbiór twórczości epistoralnej starożytności chrześcijańskiej.

Przedstawiany jest w papieskim stroju liturgicznym w tiarze.

Patron: uczniów, studentów, nauczycieli, chórów szkolnych, piosenkarzy i muzyków.

 

Źródło: www.brewiarz.pl