Święty Ludwik z Tuluzy                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Ludwik Andegaweński urodził się w 1274 roku w Nocerze, jako syn Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu i Sycylii oraz Marii Węgierskiej. W wieku 14 lat w zamian za uwolnienie ojca oddał się wraz z dwoma braćmi w ręce króla aragońskiego. Przetrzymywani bracia byli traktowani dobrze i z szacunkiem. Ich edukacją zajmowali się franciszkanie, dzięki którym Ludwik odkrył w sobie powołanie tercjarskie. Po 7 latach zostali uwolnieni. Prawie natychmiast zrzekł się wszelkich praw związanych z następstwem tronu i jeszcze w tym samym roku przyjął tonsurę i świecenia mniejsze. Rok później złożył śluby wieczyste i przyjął świecenia kapłańskie. Wkrótce potem w wieku 23 lat został mianowany biskupem Tuluzy. Młody biskup odwiedzał chorych, śpieszył z pomocą więźniom, troszczył się o potrzebujących. Jednak wyniszczony więzieniem i czynami pokutnymi podupadł na zdrowiu. Zmarł w 1297 roku zatrzymawszy się u swojego ojca w Brignoles. Pochowany został w franciszkańskim kościele w Marsylli, a w 1423 roku relikwie przeniesiono do katedry w Walencji. Kanonizowany 20 lat później przez papieża Jana XXII w obecności swojej matki i brata, króla Roberta I.

Patron: Walencji

Źródło: www.swzygmunt.knc.pl