Święta Helena, cesarzowa                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      Flawia Julia Helena Augusta urodziła się około 255 roku w Depanum w Betanii. Była córką karczmarza. Została żoną lub konkubiną Konstancjusza Chlorusa, zarządcy prowincji. Urodziła mu syna Konstantyna. W 285 r. mąż Heleny wraz z żoną udał się do Galii. Tam został mianowany cesarzem jednej z prowincji podzielonej Italii. Poślubił pasierbicę cesarza Maksymiliana, Teodorę. Od tego czasu odsunął od siebie Helenę wstydząc się jej pochodzenie. Były to bardzo upokarzające i trudne czasy dla Heleny. W 306 roku Konstancjusz umarł, a na jego miejsce legiony obwołały cesarzem Konstantyna. Ten natychmiast wezwał matkę, by wynagrodzić jej lata krzywd i upokorzeń. Konstantyn okazał się wielkim i dzielnym wodzem. Mając po swej stronie chrześcijan w kilkanaście lat podbił całą podzieloną Italię i stał się jednowładcą imperium rzymskiego. W zamian za poparcie już w 313 r. wydał edykt przywracający chrześcijanom pełną swobodę.                                                                                                                                                                          W 315 roku Helena przyjęła chrzest, a 324 r. otrzymała od syna tytuł „najszlachetniejszej niewiasty” i „augusty” czyli cesarzowej. Konstantyn pod wpływem matki otaczał się tylko i wyłącznie chrześcijanami. Pozwolił na umieszczenie na sztandarach krzyży, duchowieństwo zwolnił od podatków, ustanowił niedzielę dniem wolnym od pracy, uhonorował prawo małżeńskie, zlikwidował konkubinat, ograniczył rozwody.                                                                                                                                                                             W 326 r. Helena udała się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej, gdzie wystawiła wspaniałe bazyliki: Narodzenia Pańskiego w Betlejem, Świętego Krzyża oraz Zmartwychwstania na Golgocie, Wniebowstąpienia Pańskiego na Górze Oliwnej. Dzięki swoim poszukiwaniom szczęśliwie odnalazła relikwie Świętego Krzyża. Po powrocie do Rzymu wybudowała bazylikę św. Lucjana w Helenopolis, a w Trewirze i Rzymie ku czci św. Piotra i św. Marcelina.  Hojnie dbała o ubogich, wdowy, sieroty, jeńców i niewolników. Zmarła między 328 a 330 rokiem w Nikodemii. Jej ciało przywieziono do Rzymu i pochowano w mauzoleum w pobliżu bazyliki św. Piotra i św. Marcelego.

Przedstawiana jest w stroju cesarskim z koroną na głowie a jej atrybutem jest stojący przy niej krzyż.

Patronka: farbiarzy, wytwórców igieł i gwoździ, diecezji w Trewirze, Ascoli, Bambergu, Pesaro, Frankfurcie i miasta Bazylei.

Żródło: www.brewiarz.pl