Święty Józef Sebastian Pelczar używa jakże trafnego obrazu, mówiąc o działaniu Ducha Świętego: Dusza nasza jest niejako łodzią płynącą do przystani wieczności, gdzie czaka na nią Bóg. Łódź ta zaopatrzona jest w żywność i wiosła, czyli ma łaskę uświęcającą i w cnoty wlane.  Lecz trudno byłoby wiosłować i płynąć do Boga, gdyby Duch Święty na maszcie krzyża nie zawiesił żagli, który dmie nieustannie, jako „wiatr pochodzący z wysokości” czyni to za pomocą swoich darów
i łask uczynkowych.

Duch Święty za pomocą swoich darów, które wszystkie swoje siły duszy, wszystkie jej władze,  wszystkie jej cnoty przenika i porusza. Ludwik
z Grenady opisuje „
Nie dosyć, że Duch Święty przeprowadza nas przez próg usprawiedliwienia, ale kieruje nadto naszymi krokami i pomaga nam iść drogą zbawienia aż do kresu. Jeżeli raz wstąpił do duszy, nie pozostaje tam bezczynny, ale pracuje nad jej uświęceniem, spełniając w niej i z nią to wszystko, co ma ją doprowadzić do jej nadprzyrodzonego przeznaczenia”. Czy może być większe szczęście, jak posiadać takiego gościa w swoim wnętrzu, jak mieć takiego mistrza, tak oświeconego przewodnika, tak dobrego przyjaciela, tak silną podporę. Oświeca nasz rozum, rozpala naszą wolę i odrywa nas od ziemi, by nas podnieść ku niebu. On jest gołębicą, dlatego czyni nas szczerymi, łagodnymi, prostymi, tkliwymi i pełnymi słodkiego afektu dla drugich. On jest tajemniczym obłokiem, który zasłania nas przed nieuporządkowanymi upałami ciała, uspakaja i łagodzi ogień naszych żądz. On jest wiatrem gwałtownym, dlatego nagina i  zwraca naszą wolę ku temu wszystkiemu, co jest dobre, a oddala ją od wszelkiego złego. Dary Ducha Świętego są konieczne do zbawienia, bo tylko ci, którzy są rządzeni Duchem Bożym, są Synami Bożymi, a tym samym dziedzicami chwały niebieskiej.

Darów Ducha Świętego jest siedem:

Duch mądrości oświeca umysł, aby poznał Pana Boga jako Nieskończoną Doskonałość, jako początek wszystkich rzeczy i jako nasz ostateczny cel, a stąd aby nabył nadprzyrodzonej wiedzy i niewypowiedzianej słodyczy, którą Duch Święty za pomocą swego światła rozlewa w nim. Dar ten najcenniejszy ze wszystkich, otrzymuje dusza w miarę swej miłości. Jeżeli zatem wielka jest jej miłość, wielka jest zatem jej mądrość, tak że ceni wysoko rzeczy Boże, dąży całą duszą do Boga, znajduje smak w umartwianiu się, miłuje krzyże, rwie się do ofiar.

Dar rozumu  sprawia, że dusza przenika głębiej prawdy porządku nadprzyrodzonego, a wskutek tego nie tylko wierzy w nie tak silnie, że nic jej zachwiać nie zdoła, ale też odkrywa przedziwną ich wielkość, piękność
i harmonię i zatapia się w tajemnicach Bożych

Dar rady wskazuje, jak we wszystkich okolicznościach poznać i spełnić wolę Bożą, jakie wybiera środki, jakie usuwać przeszkody, jak strzec się pośpiechu, lenistwa i roztargnienia. Jeżeli zaś do wyższych dochodzi stopni, skłania duszę do zachowania rad ewangelicznych i każe jej wykonywać dzieła święte, z heroiczną doskonałością.

Dar męstwa umacnia duszę do podejmowania wielkich prac i znoszenia wielkich cierpień dla Boga i to ze stałością niewzruszoną, tak że hasłem jej są słowa św. Pawła „ Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz?  Dar ten niezbędny jest dla misjonarzy i dla tych co mają trudne zadanie lub wielkie cierpienia. (Rz 8, 35)

Dar umiejętności, czyli wiedzy, uczy sądzić o rzeczach stworzonych i ludzkich w sposób nadprzyrodzony, według stosunku,
w jakim one zostają do Pana Boga, a więc poznawać siebie i świat, wznosić się po szczeblach stworzeń do Stwórcy
i tak używać wszystkiego, co ziemskie, aby nam nie przeszkadzało na drodze do zbawienia i do doskonałości.  Z niego płynie „umiejętność świętych”, która
w stworzeniach widzi Boga i nawet w rzeczach ziemskich kieruje się światłem nadprzyrodzonym.

Dar pobożności napełnia duszę dziecięcym przywiązaniem do Boga, jako miłościwego Ojca, wskutek czego spełnia ono ochotnie i szybko to wszystko co się odnosi do czci Bożej i do dobra bliźnich, a w życiu duchowym zażywa świętego pokoju. O ten dar powinny prosić wszystkie dusze, które służą Bogu i ludziom.

Dar Bojaźni Bożej  budzi głęboką cześć i synowską uległość dla Boga, jako Pana i Ojca, a wielki wstręt do grzechu i ciągłą obawę przed tym wszystkim, co do grzechu wiedzie, stąd każda dusza powinna błagać o ten dar Ducha Świętego.

Pierwsze cztery dary odnoszą się raczej do rozumu, trzy ostatnie raczej do woli. Wszystkie służą do udoskonalenia cnót wlanych, mianowicie  dar Rozumu wspiera i doskonali wiarę , dar Umiejętności – nadzieję, dar Mądrości – miłość, dar Rady – roztropność, dar Pobożności – sprawiedliwość, dar Mocy – męstwo, dar Bojaźni Bożej – wstrzemięźliwość.

Mamy dwanaście  owoców Ducha Świętego, są nimi: miłość, radość, pokój, cierpliwość, łagodność, dobroć, opanowanie, cichość, cierpliwość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość ( por Ga 5, 22-23).

Z miłości rodzi się radość, bo ten kto miłuje, cieszy się ze swego zjednoczenia z ukochanym. Doskonałością radości jest pokój polegający na posiadaniu Bogu. Jeżeli ten pokój jest zagrożony przez jakieś nieszczęście, wtedy miłość objawia się jako cierpliwość. Jeżeli w osiągnięciu upragnionych dóbr natrafia na zwłokę, tak iż trzeba czekać, staje się opanowaniem. W stosunku do bliźniego miłość jest łagodnością i dobrocią życzącą i czyniącą mu dobrze, jest też cichością, znoszącą przykrości i krzywdy przez niego wyrządzone; jest wiernością pełną otwartości i prostoty, a daleką od wszelkiego podstępu. W stosunku do nas samych miłość uwydatnia się jako skromność czuwająca nad zewnętrzną stroną człowieka, także jako wstrzemięźliwość odrywająca od dozwolonych przyjemności i jako czystość wzbraniająca przyjemności niedozwolonych. Jeżeli dusza korzysta pilnie z Darów Ducha świętego, staje się uczestniczką ośmiu błogosławieństw

Siedem pierwszych błogosławieństw odpowiada siedmiu darom Ducha Świętego, ósme zaś jest streszczeniem innych.

Duchu Mocy, Duchu Ojca i Syna, Duchu miłości ogarniający każdego z nas, przyjdź. Przyjdź napełnij serca nasze swoją mocą z wysoka i wlej wszystkie dary, abym godnie szedł przez życie jako chrześcijanin. Przyjdź oczyść serca nasze, Przyjdź, napełnij nas  darem  Mądrości,w używaniu dobrze daru  Rozumu, Daru Rady. Męstwo niech nigdy mnie mnie opuszcza –  dar Męstwa  w życiu –  dar Męstwa w wyborach, bowiem tylko Ty Boże jesteś godzien oczekiwać ode mnie  pięknego życia. Dar Umiejętności i dar Pobożności niech skłania nas do mocnego przylgnięcia do Boga, Kościoła i spraw Jego. Bojaźń Boża to dar, który czyni chrześcijanina w relacji Ojciec-  syn, który bardzo pragnie pomocy Boga, pragnie Jego miłości. Dlatego Przyjdź Duchu Święty, przyjdź i umocnij serca nasze i obdarz nas owocami Ducha Świętego miłości, radości, pokoju, cierpliwości, łagodności, dobroci, opanowania, cichości, cierpliwości, wierności, skromności, wstrzemięźliwości, czystości, po to tylko aby radosnej służyć  na świecie, chwalić Boga i nieść pomoc  ludziom. Potrzebuje Ciebie Duchu Ożywicielu. Amen.