VIII. Przemienienie Pańskie, Święto. Ewangeliczny epizod opisany przez Mateusza, Marka i Łukasza przedstawia widzenie chwały Chrystusa, przemienionego na wysokiej górze (utożsamianej z Górą Tabor) w obecności uczniów: Piotra Jakuba i Jana. Jezus ukazał się im z obliczem jaśniejącym jak słońce i z szatami białymi jak śnieg, rozmawiający z Mojżeszem i Eliaszem. To chwalebne objawienie zostało potwierdzone słowami Boga, który z nieba powiedział: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. Jego słuchajcie’. To święto, orientalnego pochodzenia, weszło do kalendarza powszechnego za pontyfikatu papieża Kaliksta III w 1457 roku. Jako podziękowanie Bogu za odniesione przez chrześcijan zwycięstwo nad armią turecką w bitwie pod Belgradem w dniu 6 sierpnia 1456 roku.
Chrystusa, przemienionego na wysokiej górze (utożsamianej z Górą Tabor) w obecności uczniów: Piotra Jakuba i Jana. Jezus ukazał się im z obliczem jaśniejącym jak słońce i z szatami białymi jak śnieg, rozmawiający z Mojżeszem i Eliaszem. To chwalebne objawienie zostało potwierdzone słowami Boga, który z nieba powiedział: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. Jego słuchajcie’. To święto, orientalnego pochodzenia, weszło do kalendarza powszechnego za pontyfikatu papieża Kaliksta III w 1457 roku. Jako podziękowanie Bogu za odniesione przez chrześcijan zwycięstwo nad armią turecką w bitwie pod Belgradem w dniu 6 sierpnia 1456 roku.
