4. II. św. Joanna, księżna, 1464 -1505 Imię rodowe naszej Świętej to Joanna de Valois. Była córka króla Francji Ludwika XI i Szarlotty Sabaudzkiej. Urodziła się dzieckiem ułomnym, nadto rozczarowany ojciec spodziewał się chłopca, a nie córki. Odesłał więc 26 dniowe dziecko do krewnych. Im więcej Joanna spotykała zawodów, tym więcej lgnęła do Boga i miała szczególne nabożeństwo do Matki Bożej, którą obrała sobie za opiekunkę i matkę Kiedy Joanna miała zaledwie 12 lat zwyczajem ówczesnym ze względów czysto dynastycznych wydano ją za Ludwika, księcia Orleanu. Święta żyła z nim 22, znosząc kaprysy i jawną niechęć. Joanna odpłacała swemu mężowi niezwykłą dobrocią. Gdy umarł król Francuski Karol VIII, mąż Joanny, dzięki małżeństwu z nią wstąpił na tron jako jedyny kandydat Ludwik Orleanu. Zamiast małżonce okazać wdzięczność, on przeprowadził rozwód kanoniczny, pod pretekstem, że zgodził się na ślub z Joanną, pod przymusem. Joanna jako rekompensatę, otrzymała małe księstwo Bery. Zakłada w (1502) klasztor klauzurowy „Od Zwiastowania” (Anuncjatek),  których celem było naśladowanie cnót Matki Bożej. Rewolucja francuska zamknęła 45 klasztorów tegoż zakonu, pozostało zaledwie dwa. Dnia 22 stycznia, św. Joanna zapadła na zdrowiu, i wieczorem 4 lutego przenosi się do wieczności.  Joanna doczekała się od swego męża satysfakcji, że jej małżonek król Francji, wziął jej zakon pod szczególną opiekę. Beatyfikacja odbyła się za Benedykta XIV w 1742 roku, a kanonizacja za papieża Piusa XII w 1950 roku.