VII. Święta Kinga, zakonnica. Właściwie Kunegunda, księżniczka węgierska, księżna krakowsko-sandomierska, pani sądecka urodziła się
w 1234 roku. Przybyła do Polski w 1239 r, aby poślubić księcia Bolesława Wstydliwego. Wraz z mężem złożyła ślub dozgonnej czystości. Pierwsze lata pobytu Kingi w Polsce przypadły na burzliwy i dramatyczny czas najazdów tatarskich (1241). Kinga ufundowała klasztor klarysek w Starym Sączu, do którego wstąpiła po śmierci męża(1279), pozostając w nim dożywotnie – zmarła 24 lipca 1292 roku. Została kanonizowana 16 czerwca 1999 roku w Starym Sączu przez Jana Pawła II. Imię: pochodzenia węgierskiego, zdrobnienie imienia Kunegunda; z germańskiego „wstawiająca się za swoim ludem”.
1234 roku. Przybyła do Polski w 1239 r, aby poślubić księcia Bolesława Wstydliwego. Wraz z mężem złożyła ślub dozgonnej czystości. Pierwsze lata pobytu Kingi w Polsce przypadły na burzliwy i dramatyczny czas najazdów tatarskich (1241). Kinga ufundowała klasztor klarysek w Starym Sączu, do którego wstąpiła po śmierci męża(1279), pozostając w nim dożywotnie – zmarła 24 lipca 1292 roku. Została kanonizowana 16 czerwca 1999 roku w Starym Sączu przez Jana Pawła II. Imię: pochodzenia węgierskiego, zdrobnienie imienia Kunegunda; z germańskiego „wstawiająca się za swoim ludem”.
