1. II. Św. Leander z Sewilli, biskup, zm. 600 lub 601 Urodził się w Kartaginie około 545, wybrał życie zakonne tak jego rodzeństwo: Izydor, Fulgencjusz, Florentyna. Zwalczał arianizm wyznawany przez Wizygotów, którzy rządzili Hiszpanią. Po dokonaniu nawrócenia wśród ważnych członków rodziny królewskiej, został wypędzony przez króla Lowigilda. schronił się w Konstantynopolu, gdzie nawiązał przyjaźń z przyszłym papieżem Grzegorzem Wielkim. Po śmierci króla Lowigilda, został wezwany do ojczyzny, mianowano go biskupem Sewilli. Trzeba zaznaczyć, że chrześcijaństwo w Sewilli poprawiło się w wieku III. W roku 306 występuje tu pierwszy biskup. Od V wieku Sewilla jest stolicą metropolii. Katedra w Sewilli zależy do największych w świecie. Tu znajduje się grób Kolumba, słynnego odkrywcy Ameryki, (Nowego Świata) Sw. Leander zdołał pozyskać dla Kościoła katolickiego króla Rekkareda, s którym cały naród przeszedł na łono Kościoła, porzucając herezje ariańską. Święty Leander zwołał trzeci Synod w Toledo, który usankcjonował nawrócenie  królestwa wizygockiego na katolicyzm. Zmarł około 600 roku. Jest przyzywany w chorobach reumatycznych. Imię pochodzi z greckiego, znaczy „delikatny mężczyzna’.