19 . I. Patron na trudne czasy, z radosnym sercem
Święty Józef Sebastian Pelczar urodzony w 1842 w Korczynie. Wzrastał w głęboko religijnej atmosferze. Życie traktował jako radosny pocałunek Boga, uczył się i pracował chętnie. Jako pierwszy polski ksiądz studiuje po rozbiorach w Rzymie 1866–68,na Gregorianum i Uniwersytecie Laterańskim, uzyskując doktoraty z teologii
i z prawa kanonicznego. Śmiało możemy powiedzieć, jest on patronem dzisiejszych czasów, jego życie przypadało na podobnie trudne czasy, w których i my dzisiaj żyjemy. Na świecie toczyły się wtedy walki ideologiczne liberalizm, socjalizm, masoneria i ateizm, które niszczyły dusze ludzkie. Polska, trwała przy Bogu. Ksiądz Józef Pelczar, opisuje jak papież Pius IX, wzywał często czara upominając go za brutalne traktowanie narodu polskiego; księży i biskupów. Został profesorem dziekanem i rektorem historii Kościoła na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie pracował od 1877 do 1899 roku. Ksiądz Józef Sebastian Pelczar nasz święty miał szczególne nabożeństwo do Matki Bożej, Serca Pana Jezusa i Eucharystii. Wyrazem tej miłości było założenie 15 kwietnia 1894r. Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego
W 1899r. ks. prof. Józef Sebastian Pelczar zostaje biskupem w Przemyślu w 1900r. prasa pisze o nim jako o „znakomitym przewodniku życia duchownego, znawcy dziejów Kościoła i jego spraw, wykwintnym pisarzu, kaznodziei wielce wymownym”. Podczas swojego ingresu, święty apeluje do kapłanów „Ukochajcie więc wszystko, co służy pożytkowi Kościoła, narodu, społeczeństwa i nie żałujcie dla spraw zbożnych ni serca, ni trudu, ni grosza. Niech waszym ideałem i waszą ambicją będzie zrobić za życia jak najwięcej dobrego, w szczególności zaś, jeżeli ktoś jest pasterzem, podnieść pod każdym względem parafię, ozdobić jej świątynię, założyć w niej ochronkę czy szpitalik lub dom przytułku, a potem umrzeć w Panu bez pieniędzy i długów, ale z wielkim snopem zasług w ręku”.
Swoje apele kieruje do wszystkich Polaków o duchowe odrodzenie Polski, zachęca wszystkie warstwy społeczne do pracy: Matkom błogosławi w dobrym prowadzeniu domów i wychowaniu dzieci, ojcom błogosławi, aby troszczyli się o dobro Narodu. Apeluje do nauczycieli, o rzetelny przekaz wiedzy i wiary, Kieruje słowo do urzędników, sędziów, rzemieślników, rolników. Jednym słowem do wszystkich. Tłumaczy, że Polski dom potrzebuje Polaków o gorącym sercu i silnej wierze. Nakłania do zakładania różnych spółek, aby polski kapitał pozostawał w polskim ręku.
Rozbudowuje sieć ochronek i zakładów dobroczynnych. W czasie pierwszej wojny światowej utworzył Komitety Opieki, dla rannych żołnierzy, kalek
i sierot wojennych i najbiedniejszych. Urządzał też akademie na cześć Maryi, rozszerzał Bractwo Królowej korony Polskiej, organizował pielgrzymki, otaczał opieką i wspomagał różne stowarzyszenia, zwłaszcza Sodalicje Mariańskie był niesamowicie pracowity. Przeprowadził aż trzy synody diecezjalne, dbał o rozwój szkolnictwa, W jego czasach na terenie diecezji wybudowano aż sto dwa nowe kościoły, założone zostało jedenaście nowych parafii. Późniejszy święty powołał do życia diecezjalny miesięcznik, założył diecezjalną bibliotekę i muzeum.
Św. Józef Sebastian Pelczar odznaczał się wielkim umiłowaniem Kościoła, Ojca św. i Ojczyzny. Bardzo pragnął, żeby Polska była silna wiarą
i Bogiem. Podczas uroczystości w 500. rocznicę chrztu Władysława Jagiełły, odbywających się 15 lutego 1886r., tak mówił: „Bo komuż jest tajnym, że dziś tak daleko sięga Polska jak katolicyzm. Któż nie widzi, że dzisiaj narody marnieją i wracają do barbarzyństwa, w miarę jak porzucają zasady chrześcijańskie. Chcemy tedy, by naród polski przetrwał próby wieku, by nie wpuścił do swego serca jadu, który by go zatruł, by się nie ugiął nikczemnie przed żadną przemocą, strzeżmy jego wiary. Troszczmy się o duchowe odrodzenie narodu; aby dusz naszych nie Toczyła gangrena brzydkich wad”
Dewizą życia biskupa Pelczara było zawołanie: „Wszystko dla Najświętszego Serca Jezusowego przez Niepokalane ręce Najświętszej Maryi Panny”.
I ukochanie Eucharystii. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości bp Józef Pelczar cieszył się z tego ogromnie. Ale, ubolewał nad próbami rugowania religii z życia publicznego. „Badajcie sumiennie sprawy, a z historii i doświadczenia uczcie się, jak błogosławiony jest wpływ religii nie tylko na jednostki i rodziny, ale także na narody i państwa”. Jego słowa jakże prorocze pokazują nam stan i moc Religi. Jako biskup święty Józef Sebastian Pelczar dbał o rozwój szkolnictwa, propagował Związek Katolicko-Społeczny, powołany do „krzewienia i umacniania zasad katolickich w życiu prywatnym, rodzinnym i publicznym, jako też w wychowaniu młodzieży „W 1923 r., na kilka miesięcy przed swoją śmiercią, bp Pelczar został odznaczony krzyżem komandorskim z gwiazdą orderu Polonia Restituta – za wysiłki na rzecz suwerenności Polski. Biskup zmarł w marcu roku 1924. Każdy z nas może zadumać się i zapytać ile w nas jest ukochania Ojczyzny? Ile pracy dla Jej dobra Jak reagujemy na zło? Czy jest nam obojętny los naszej Ojczyzny – Kościoła Wiary? Beatyfikacja Józefa Sebastiana Pelczara dokonała się w Rzeszowie , podczas pielgrzymki Jana Pawła II – 2 czerwca 1991r. w Rzeszowie. Kanonizacja odbyła się 18 maja 2003 roku w Rzymie.
