10 stycznia: św. Grzegorz z Nyssy, biskup ok. 335-395 pochodził z Cezarei kapadockiej, z licznej rodziny. Ojciec był retorem szkoły wymowy, syn poszedł w ślady ojca w zawodnie retorskim. Chrzest święty przyjął jako młodzieniec. Po śmierci małżonki za przykładem św. Bazylego, starszego brata, obrał życie ascetyczne. Po jakim  czasie przyjął święcenia kapłańskie, potem został biskupem w Nyssie. Występował odważnie walcząc herezją ariańską, za co cesarz ariański Walens skazał go na banicję. Na Soborze w Konstantynopolu (381) witano go owacyjnie jako „filara Kościoła”. Uważany jest za jednego z  najwybitniejszych teologów Kościoła wschodniego. Wydał rozprawy teologiczne, komentarze biblijne, dzieła ascetyczne, mowy, listy, pisma i poezje, złożyły się na trzy opasłe tomy. Dlatego zasłużył sobie na zaliczenie go do jednego
z najwybitniejszych teologów Kościoła wschodniego. Papież Pius V (+ 1572) zaliczał go do czterech wielkich doktorów Kościoła wschodniego. Z 9 marca święto jego przeniesiono na 10 I, na dzień jego śmierci

Błogosławiony Grzegorz X papież – Tobaldo  Vscort 1210 grek, wybrany papieżem w 1272 r. przyjmując imię Grzegorz X, podejmował starania o pokój, zwołał Sobór Lyoński, który przejściowo przywrócić jedność z Kościołem prawosławnym.  W czasie obrad soborowych chciał mieć przy sobie takich teologów, jak Tomasz z Akwinu i  Bonawentura z  Bagnoregio. Zmarł po powrocie z Soboru  1276 w Arezzo Klemens XI ogłosił go błogosławionym.

Św. Wilhelm  z Bourges, biskup,1135 – 1209, pochodził ze znakomitej rodziny hrabiów z Nevers. Urodził się we francuskiej miejscowości Artel. Po ukończeniu studiów teologicznych wstąpił do stanu duchownego. Będąc kanonikiem katedry z w Soissons i Paryżu, wobec czekających go godności, zrzeka się i wstępuje do klasztoru w Grantmont, widząc rozluźnienie przenosi się do cystersów w Pontigny. Wybrano go przeorem a następnie opatem klasztoru. W 1200 roku umiera arcybiskup Bourges, wybrano wtedy Wilhelma. Rządy miał trudne, najpierw naraził się królowi francuskiemu, Filipowi Augustowi, który mieszał się w sprawy Kościoła we Francji, również musiał stawić czoła rzeżącemu się ruchowi katarów, czyli albigensów, którzy to walczyli z hierarchią Kościoła i zakonów. Papież Innocenty III utworzył krucjatę do zwalczania rewolucyjnej herezji, do której Wilhelm pragnął się przyłączyć. Zmarł 10 stycznia 1209r.  Honoriusz III odpowiadając na liczne cuda dziejące się przy grobie Honoriusza, ogłasza w 1218 świętym. Ciało złożono w katedrze w Bourges. Rewolucja francuska dokonała zniszczenia relikwii w XVIII.

Św. Aldo, pustelnik. Imię pochodzenia staroniemieckiego, znaczy „stary” doświadczony i mądry”. Żył około VII wieku. Zanim rozpoczął życie pustelnicze, prowadził życie mnisze w klasztorze św. Kolumbana  być może w Bobio, lub blisko Pawii. Przestawiany jest jako mnich eremita.

Św. Jan Dobry, biskup, przyjmuje się ze pochodził z Rocco w Ligurii.  Mianowany biskupem Mediolanu około 641, obejmując stolicę biskupią św. Ambrożego, która opustoszała była z powodu najazdów Longobardów. Zmarł w 669r. Biskup Adalbert sprowadził jego ciało. Imię jest pochodzenia hebrajskiego i znaczy „Bóg okazał miłosierdzie”, „dar Pana”.