23.II. Błogosławiona Izabela, królewna, dziewica, 1225-1270 Bł. Izabela była córką króla Francji, Ludwika VIII i św. Blanki z Kastylii. Jej bratem był św. Ludwik IX. Urodziła się w 1225. Pomimo, że urodziła się na zamku, otrzymała surowe wychowanie, wyniosła z rodziny zamiłowanie do modlitwy i czystość obyczajów. Ciężka i bolesna choroba nauczyła ją pokładania ufności w Bogu. Dla względów dynastycznych kilka razy ofiarowano 
jej zaszczytne małżeństwo. Wszystkie oferty odrzuciła, nawet ofertę Konrada, syna cesarskiego Fryderyka II, mimo, że w tej sprawie interweniował papież Innocenty IV. Poświęciła się wyłącznie modlitwie,, czytaniu świętych i budujących pism oraz uczynkom pokutnym i dziełom miłosierdzia. Założyła rodzinę zakonną w Longchamp koło Paryża w roku 1255. Ułożyła dla nich regułę św. Klary (klarysek). Regułę zatwierdził papież Urban IV w 1263. W1270 roku odeszła do wieczności. Pochowana została w tymże klasztorze na własne życzenie w habicie zakonnym. W pogrzebie brał udział jej brat, św. Ludwik IX, król francuski. Jeszcze tego samego roku, on również przeniósł się do wieczności 25VIII 1270r. św. Bonawentura pomagał w redakcji reguł zakonnych błogosławionej.
