- Styczeń roku Pańskiego 2023 będzie nas wprowadzać w klimat całego roku, pod hasłem „Warto być Polakiem, patriotą i człowiekiem zawierzenia”. Będziemy zamieszczać patronów na każdy dzień. Warto pochylić się nad tymi postaciami nie z potrzeby zdobycia wiedzy, ale wejścia w klimat czasów jaki oni prezentują
i zaczerpnąć z wielkości ich ducha, do własnej duszy i pracy nad charakterem.
Pod datą 2 stycznia jawi się nam postać świętego BAZYLEGO WIELKIEGO (329-379) biskupa i doktora Kościoła. Jest nam wzorem poszukiwania sensu życia i twórczej pracy dla innych. Zasłynął jako ojciec i patriarcha pierwszego w świecie zakonu, w kościele prawosławnym i unickim. W Polsce w 1772 roku było około 200 placówek – zlikwidowane zostały przez rząd carski. Z tego zakonu wywodzi się Jozafat Kuncewicz, męczennik. Bazyli Wielki, urodzony w Cezarei Kapadockiej (obecnie panująca Turcja – Kaysen) wychowany
w rodzinie bogobojnej: św. Makryna – babka świętego św. Bazyli i (Emelia) Emilia –rodzice świętego, jego bracia – św. Grzegorz z Nyssy i św. Piotr z Sebasty, oraz siostra – św. Makryna. Pierwsze nauki pobierał w szkole, którą prowadził ojciec. Następnie uczył się w Konstantynopolu i w Atenach, gdzie spotkał Grzegorza z Nazjanzu. W 356 roku wraca do Cezarei. Mając 27 lat przyjmuje chrzest święty. Udaje się w podróż po Bazylei, Syrii, Palestynie, Mezopotamie i Egipcie w celu zapoznania się z życiem mniszym i pustelniczym. Powraca do domu, reguluje swoje sprawy, rozdaje majątek biednym. Przenosi się do Neocezarei
w Poncie zakładając wspólnotę klasztorną, w którym był Grzegorz z Nazjanzu. Pełnił funkcje arcybiskupa w Cezarei kapadockiej. Swoją posługę pełnił godnie i gorliwie jako doskonały administrator i duszpasterz, broniąc przed skażeniem arianizmem. Święty Bazyli doznaje czci jako jeden z najbardziej popularnych świętych.
Grzegorz z Nazjanzu (330-390), biskup, doktor Kościoła. Święty, który mocną wiarą przebijał niebiosa i jednał serca ludzkie. Potrafił bardziej 
kochać Boga, nie zwracając na intrygi ludzkie, którym się nie poddał. Pod tym imieniem widnieje
32 świętych i 1 błogosławiony i 1 błogosławiona. Popularność ukazuje nam szlachetność tego imienia. Urodził się w roku 329 lub 330 w Arianzie, w pobliżu Nazjanzu. Z jego rodziny też wywodzi się 4 świętych; babka –Nonna, brat – św. Cezary. I siostra św. Gorgonia. Pierwsze nauki odbył w Nazjanzie, następnie studiował w Cezarei kapadockiej, a na studia wyższe udał się do Cezarei Palestyńskiej. Tam zetknął się z nauką Orygenesa, którą się zafascynował. Następnie podróżował do Aleksandrii, z rąk Atanazego Wielkiego, w Wielkanoc, przyjął Chrzest Święty, mając 22 lata. Następnie na kolejne studia udał się do Aten, spotykając Bazylego Wielkiego. Po powrocie do domu, prowadził administracje majątku domowego. Otrzymał święcenia kapłańskie, pomagając z zarządzaniu diecezją. Tęskniąc za życiem pustelniczym, udał się do Neocezarei w Pańcie do św. Bazylego. Na prośbę ojca powrócił do majątku rodzinnego, pomagając w zarządzaniu diecezją. Ale kiedy Bazyli został metropolitą z Cezarei kapadockiej, namówił św. Grzegorza, do przyjęcia biskupstwaw Sasakra. Święty Grzegorz złe się czuł w roli biskupa, odszedł do klasztoru św. Tekli w Seleucji Izauryjskiej. Po czterech latach cesarz Teodozy I Wielki, jako zwycięzca całego imperium rzymskiego – wschodniego i zachodniego. Powołano św. Grzegorza na metropolitę Konstantynopola. Cesarz wprowadził go uroczyście do katedry Hagia Sofia. Podczas trwania soboru powszechnego, któremu przewodniczył biskup antiocheński Melecjusz, po jego nagłej śmierci, obradom przewodniczył św. Grzegorz. W tym to czasie na soborze metropolitom: Konstantynopola , Aleksandrii, Antiochiii Jerozolimy przyznano tytuł patriarchów. Na skutek intryg ludzi, którzy mu zazdrościli godności, zrzekł się tej godności i odszedł do Karbala Arianzos, oddając się kontemplacji i pracy pisarskiej. Tam dokonał życia. Cesarz Konstantyn II sprowadził jego relikwie do Konstantynopola, umieszczając w Kościele 12 Apostołów. Obecnie część tych relikwii znajduje się w Rzymie, w bazylice św. Piotra
(w kaplicy św. Grzegorza),i w klasztorze benedyktynek S Maria in Campo Marzio oraz w Mantui w kościele św. Andrzeja. Spuścizna literacka: to kazania. Ocalało do obecnych czasów – 45, ocalałe listy to 245. Twórczy poeta Kościoła Katolickiego ocalało 507.
