XI. Błogosławiona Salomea, wdowa, zakonnica. Urodziła się około 1212 roku. Około 1223 roku została żoną Kolomana – króla Rusi Halickiej, syna króla węgierskiego Andrzeja II. Małżeństwo to miało zatwierdzić porozumienie polsko-węgierskie i podział wpływów na Rusi Czerwonej. W 1241 roku po śmierci męża w bitwie z Tatarami, Salomea wstąpiła do klarysek w Sandomierzu (1245). Na jej prośbę Bolesław V ufundował klasztor tego zgromadzenia w Zawichoście, przeniesiony następnie do Grodziska k Skały. Atrybutami bł. Salomei jest gwiazda ulatująca z jej ust w chwili śmierci. Imię: żeńska forma męskiego imienia Salomon, wywodząca się z hebrajskiego szalom, oznaczającego „pokój”, „pomysłowość”.
żoną Kolomana – króla Rusi Halickiej, syna króla węgierskiego Andrzeja II. Małżeństwo to miało zatwierdzić porozumienie polsko-węgierskie i podział wpływów na Rusi Czerwonej. W 1241 roku po śmierci męża w bitwie z Tatarami, Salomea wstąpiła do klarysek w Sandomierzu (1245). Na jej prośbę Bolesław V ufundował klasztor tego zgromadzenia w Zawichoście, przeniesiony następnie do Grodziska k Skały. Atrybutami bł. Salomei jest gwiazda ulatująca z jej ust w chwili śmierci. Imię: żeńska forma męskiego imienia Salomon, wywodząca się z hebrajskiego szalom, oznaczającego „pokój”, „pomysłowość”.
