- III. Św. Józef Oblubieniec NMP, w I Józef z rodu Dawida, mieszkał w Nazarecie i prowadził warsztat cieśli. Poślubił Maryję i był
przybranym ojcem Jezusa. Jest wspominany tylko w „Ewangeliach dzieciństwa”. Wiele miejsca świętemu Józefowi poświęcają Apokryfy. Św. Józef prawdopodobnie zmarł na krótko przed początkiem publicznej działalności Pana Jezusa. Jego miejsce w rodzinie Świętej jest bardzo mocne i ważne. Jest żywicielem rodziny, opiekuna. Prowadzi Pana Jezusa do szkoły, uczy Go rzemiosła. Opiekuję się Najświętszą Maryją Panną. Kult świętego, rozpowszechnił się około IX wieku i wszedł do liturgii w XV wieku. Święty Patriarcha przedstawiany jest jako starszy Pan, z powodów roli jaką miał powierzone przez Boga. Nie są ważne walory młodości, ale wiedza, rozsądek i troska. W rzeczywistości św. Józef był pięknym młodzieńcem. Według niektórych pisarzy kościelnych Maryja
i Józef służyli ślub dozgonnej czystości. Pisarze Kościoła świętego podkreślają, że do tak wielkiej godności, opiekuna Pana Jezusa, oblubieńca Najśw. Maryi i żywiciela – głowy Najśw, Rodziny, powołał Pan Bóg męża o niezwykłej cnocie. Dlatego słusznie stawiają św. Józefa na czele wszystkich świętych Pańskich. Ewangelie wspominają o „braciach” i „siostrach” Pana Jezusa. Tak jeszcze narody Bliskiego Wschodu zwykły nazywać bliskich krewnych „Bracia” i „Siostry” Pana Jezusa to zapewne synowie i córki braci i sióstr św. Józefa. Jest rzeczą znamienną, że
w wydarzeniach z dziecięcych lat Pana Jezusa św. Józef odgrywa pierwszą rolę: Jemu anioł wyjaśnia tajemnicę wcielenia Pana Jezusa, jemu poleca ucieczkę do Egiptu i powrót do Nazaretu po śmierci Heroda. Wobec prawa żydowskiego Józef był głową Najśw. Rodziny i ojcem Pana Jezusa oraz małżonkiem Najśw. Maryi Panny. O św. Józefie pierwszy pisał św. Hieronim. Traktat o św. Józefie napisał słynny uczony- teolog Jan Gerson (+ 429, a św. Izydor z Izolami napisał pierwszą summę (ok.1528). święty Józef jest ulubionym patronem wszystkich ludzi. Zgromadzenia i zakony obierają tego patrona za orędownika w przeróżnych sprawach i są wysłuchiwani. Papież Jan XXIII na chrzcie otrzymał imię św. Józefa, dołączył imię do kanonu Mszy świętej i wydał osobny list pasterski, zalecający szczególne nabożeństwo do niebieskiego Orędownika (1961). Święto liturgiczne pierwszy raz obchodzono w IV wieku w klasztorze św. Saby pod Jerozolimą. Na zachodzie wprowadzano od VIII wieku. Do brewiarza i do mszału rzymskiego wprowadził papież Sykstus IV ( 1479), a papież Grzegorz XV rozszerzył je na cały Kościół. Na początku wieku XIX przełożeni generalni 43 zakonów wystąpili do Stolicy Apostolskiej z prośbą o ustanowienie osobnego święta Opieki św. Józefa nad Kościołem Chrystusa. Papież Pius IX, ustanowił to święto (1847). Papież św. Pius X podniósł je do rango uroczystości I klasy. Papież Pius XII zniósł to święto, a w jego miejsce wprowadził święto nowe tej samej klasy na dzień I maja – „Świętego Józefa Pracownika. Papież Benedykt XV do Mszy świętej, w której się wspomina św. Józefa, dołączył osobną o nim prefację (1919) Leon XIII , wydał pierwszą w dziejach Kościoła Encyklikę o św. Józefie. Wreście św. Pius X zatwierdził litanie do św. Józefa, do publicznego odmawiania. Cały miesiąc marzec jest poświęcony szczególnej czci do świętego Józefa w tygodniu każda środa. Ma również św. Józef swoje sanktuaria: największe z nich jest
w Kanadzie, w Montrealu. Powstało ono w roku 1904. Liczba pielgrzymów dochodzi rocznie do 1.5 miliona. Bazylika może pomieścić 12 000 wiernych. Posiada 62 dzwonów, a cudowna figura św. Józefa została uświetniona koronami papieskim w 1955roku. Wiele krajów obrało sobie św. Józefa za patrona: katolicka Kanada (16240, Czechy (1655), Austria (1689), Hiszpania (1679), Portugalia(1744). W samym Meksyku istnieje 281 miejscowości, które maja nazwy pochodzące id imienia Józefa. Istnieją bractwa ku czci św. Józefa, istnieją czasopisma, odbywają się kongresy, tworzą się bractwa i nowe rodziny zakonne pod jego patronatem.
Kult św. Józefa w Polsce datuje się od wieku XI/XII. W Krakowie obchodzono 19 marca święto ku jego czci, ale największy rozwój przypadał na wiek XII i XIII. Propagatorem jego kultu były zakony wizytek i karmelitów. Już w roku 1645 ukazały się godzinki ku czci św. Józefa, a w 1685 wydano drukiem pierwszą rozprawę teologiczną o św. Józefie, napisaną przez Jana Chryzostoma Racieńskiego. W XVIII wieku ukazało się 40 pozycji drukowanych o tym świętym. W Wieku XVII powstaje największe sanktuarium ku czci św. Józefa w Kaliszu, pierwsza wzmianka o łaskach i cudach pochodzi z 1673. Prymas Polski Władysław Aleksander Łubieński w 1768 roku ogłosił urzędowo obraz w Kaliszu za cudowny. Papież Pius VI wydał dekret zezwalający na koronację obrazu (1783), który odbył się w (1798). W 1963 odbyła się uroczystość nałożenia pierścienia na obraz św. Józefa
w Kaliszu. Ofiarodawcą był ojciec święty Jan XXIII. Podobny pierścień ofiarował wcześniej papież Pius X (+1914). Papież Paweł Vi ofiarował do kolegiaty ornat, w którym odprawił Msze św. ku czci św. Józefa. Kapłani polscy uwięzieni w Dachau, złożyli ślub, jeśli z obozu śmierci wyjdą wolni, co roku będą pielgrzymować do Kalisza w podzięce. Tak czynią dotąd. W Polsce jest wystawione 264 kościoły ku czci św. Józefa. Wśród nich wyróżnia się kościół w Krzeszowie, w którym znany artysta śląski, Michał Wilman w 1692 umieścił 15 dużych i 13 mniejszych obrazów przedstawiających życie św. Józefa i Jego chwałę. W roku 1818 św. Józef został ogłoszony głównym patronem diecezji kujawsko-kaliskiej. Powstały w Polsce 4 rodziny zakonne pod wezwaniem św. Józefa. Także diecezja włocławska obrała św. Józefa za patrona. Podobnie uczyniła diecezja Łódzka. W Polce 327 miejscowości, zapożyczyły swoje nazwy od św. Józefa. Julian Krzyżanowski wymienia 29 przysłów, związanych z dniem lub imieniem św. Józefa.
