Św. Ignacy Antiocheński to Ojciec Kościoła Katolickiego. Człowiek wielkiej wiary, drugi po św. Piotrze Apostole biskupem Antiochii w Syrii w latach70 – 107. Ignacy  jako pasterz nauczał, pisał listy do gmin rozpoczynał  je od słów: „Ignacy zwany Teoforem”, co znaczy: „ten, który nosi Boga”, głosi Go, Jego naukę. Umacniał chrześcijan przygotowywał ich na cierpienia jakie mogą na nich spaść z powodu wyznawanej wiary w Jezusa Chrystusa.  Cesarz Trajan zezwolił na prześladowanie chrześcijan, św. Ignacy jako głowa chrześcijan syryjskich został skazany na śmierć przez namiestnika Syrii. Przez rozszarpanie go przez dzikie zwierzęta w jednym z amfiteatrów stolicy cesarstwa rzymskiego. Ignacy został wysłany pod eskortą żołnierzy do Rzymu. Żołnierze nie szczędzili skazanemu udręk i przykrości, skoro sam wspominał: „jestem
w walce ze zwierzętami na ziemi i na morzu, w nocy i we dnie, przykuty do 10 leopardów, to znaczy do strzegących mnie żołnierzy, którzy są jeszcze gorsi, gdy się im świadczy dobrodziejstwa” (List do Rzymian). W drodze na męczeństwo św. Ignacy napisał 7 listów: do Efezjan, Magnezjan, Trallian, Filadelfian, Smyrneńczyków, do Rzymian i do biskupa Smyrny św. Polikarpa. W swoich listach ukazał Chrystusa jako prawdziwego Boga
i człowieka, łączącego w sobie naturę Boską i ludzką Według św. Ignacego, kto ma wiarę, nadzieję i miłość, ten jest zjednoczony
z Chrystusem Panem. Prosił również, aby chrześcijanie, pozwolili mu umrzeć dla Chrystusa. Pragnie być zmielony przez dzikie zwierzęta na mąkę dla Chrystusa. Życie  w tamtych czasach, było trudne, tym trudniejsze było życie, którzy w niebezpieczeństwie prześladować przyjmowali chrzest
i wiarę.