16.II. Święta Juliana z Nikamedii, męczennica, na początku IV wieku, w czasie prześladowań za Dioklecjana, jako młoda kobieta poniosła śmierć męczeńską.  Była jedyną w rodzinie chrześcijanką. Ojciec chciał ją wydać dobrze za mąż, za prezydenta (prefekta) tegoż miasta Ewilazjusza, poganina, lecz ona odmówiła, rozgniewany urzędnik wydał ją pod sąd, jako chrześcijankę. Kazał ją uwięzić, aby skłonić ją do odstępstwa, poddając torturom. Juliana nie zaparła się wiary i w końcu została ścięta. Martyrologium Rzymskie  dodaje, że własny ojciec skatował córkę, nie mogąc pojąć, jak może odrzucić tak dla siebie zaszczytną ofertę małżeńską. Według legendy, w więzieniu była kuszona przez diabła, który bił ją łańcuchami. Śmiertelne szczątki męczennicy z Nikamedii przeniesiono do Pozzuoli we Włoszach, w czasie najazdu Longobardów wywieziono je do Kume pod Neapolem (ok. 567), by w roku 1207 umieścić je w jednym z kościołów w Neapolu. Niebawem relikwie św. Juliany, męczennicy, rozdzielono pomiędzy wiele kościołów: Włoch, Hiszpanii i Holandii. Jest przyzywana w chorobach zakaźnych. Opiekunka rodzących. Imię: pochodzenia łacińskiego znaczy, „należąca do rodu  „Julia”.