- III. Święty Klemens Maria Hofbauer dworzak, kapłan 1751-1820
Święty ten w Warszawie spędził 21 lat. wprowadził do naszej ojczyzny Redemptorystów, a w „nagrodę’ za poniesione trudy, został brutalnie 
wypędzony, przez rząd pruski. Swoją osobą i działalnością łączy trzy kraje: Czechy, w których wyszedł, Polskę, gdzie zostawił najpiękniejsze lata swojej działalności i Austrię, która jemu i jego synom duchowym udzieliła wspaniałomyślnie schronienia. Urodził się w Tisovicach na Morawach 26 grudnia 1751 w czeskiej zniemczonej rodzinie. Na chrzcie otrzymał imię św. Jana Apostoła. Jego ojciec Paweł Dvorak, pochodził z czeskich Budziejowic na Morawach. Po przybyciu do Tisovic jeszcze przed ślubem zmienił sobie nazwisko na Hofbauer. Ojciec był z zawodu rzeźnikiem. Zmarł wcześnie, kiedy Jaś miał 7 lat. Matka wychowywała 12 dzieci, potrafiła wychować je w wierze religijnej. Z powodów ekonomicznych Jan nie mógł podjąć szkoły, podjął się z Znojnie pracy piekarza. pragnąc poświęcić się bogu, odkładał zarobione pieniądze na ten cel. Udał się z Piotrem Kunzmannem do Rzymu, a potem do Trivoli, wstępując do Eremitów. Gnał go żar pracy apostolskiej, wystąpił z eremu i wrócił do kraju. W klasztorze w Klosterbruck, chodził do gimnazjum, a równocześnie był sługą, by w ten sposób opłacić swoją naukę i utrzymanie, następnie podjął pracę piekarza. Bywał codziennie na Mszy świętej. To zwróciło uwagę pobożnych pań, które mu pomogły poświęcić się studiom wyższym na Uniwersytecie wiedeńskim. Pod Neapolem w 1732 roku powstało nowe zgromadzenie zakonne pod nazwą Najświętszego Odkupiciela. Do tego zakonu wstępuje Jan, zmieniając imię na Klemens Maria. Mając już studia teologiczne, zaraz po złożeniu ślubów zakonnych, otrzymał święcenia kapłańskie w (1785) miał już wtedy 34 lata. Otrzymał misję udania się na Pomorze do Stralsmundu (Strzałów), by oddać się sprawie nawracania niemieckich protestantów. Misja ta była powierzona nuncjuszowi papieskiemu rezydującemu w Warszawie. Przyjechał w towarzystwie o. Tadeusza Hubla i bratem Kunzmannem do Warszawy po instrukcje, a pozostali w niej 21 lat. Nuncjusz papieski polecił im pozostać na pewien czas. Biskup poznański, do którego wówczas należała Warszawa, oddał im pod opiekę kościół św. Brunona, do którego przychodzili katolicy niemieccy, jak również dano im opiekę nad kościołem pojezuickim przy katedrze, po kasacie świecił pustkami i dom sierot i szkołę rodzin rzemieślniczych. Na audiencji u Króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, otrzymali zapewnienie pomocy materialnej, jak też i od Komisie Edukacji Narodowej i od Sejmu Grodzieńskiego. Czasy były trudne, praca także: Sejm Czteroletni, z Konstytucja 3 Maja (1791), Targowicę (1793), drugi i trzeci rozbiór Polski (1793, 1795), wielkie batalie czasów napoleońskich, utworzenie Księstwa Warszawskiego (1806-1815). Pewnego razu święty od zdenerwowanego warszawiaka dostał w twarz, święty powiedział to dla mnie c co dla moich sierot? Rekrutował z chłopców przyszłych redemptorystów. Oddawał ich do szkół gimnazjalnych, a potem sam uczył teologii i filozofii za do święceń kapłańskich. Po 8 latach miał już 7 kapłanów, założył także nowicjat. W roku 1803 miał już 18 kapłanów, a w roku 1808 łączna liczba redemptorystów wynosiła 36.. zakon widząc błogosławione owoce jego pracy, mianował go wikariuszem generalnym na tereny północne ( od Alp), zezwalając na dużą swobodę działania. Do najcięższych czasów należy 3 rozbiór Polski, kiedy Warszawa znalazła się pod okupacją Prus. Zaczęły się formalne prześladowania. Masoński i laicki rząd pruski miał za cel likwidację Kościoła na okupowanych przez siebie obszarach Polski. także Francuzi, którzy po zwycięstwie nad Prusakami także nie znosili Kościoła, paraliżując działalność Redemptorystów. Napoleon na wniosek marszałka Davouta podpisał wyrok skazujący redemptorystów na wywiezienie do twierdzy w Kostrzyniu nad Odrą 20 czerwca 1808 roku. Tam po miesiącu uwolniono redemptorystów, ale nie pozwolono wracać do Polski. św. Klemens udał się do Wiednia. Osiadł przy kościele sióstr norbertanek. Na właściwy sobie sposób polski zabrał się gorliwie do pracy otaczając wszystkich opieką, szczególnie młodzież, trzeba zaznaczyć, ze musiał ukrywać swój stan duchowny. Redemptoryści przyczynili się do odrodzenia religijnego w Austrii. 15 marca 1820 roku Klemens Maria odszedł do Pana. Pogrzeb był wielką manifestacja wiary. W Wiedniu w 1848 rewolucja skasowała redemptorystów w Austrii. W 1888 papież Leon XIII zaliczył go do błogosławionych, a w 1904 papież Pius X do katalogu świętych. Z racji, ze pracował w Polsce 21 lat, Episkopat Polski wpisał go do katalogu świętych polskich. Ku Jego czci wystawiono 25 kościołów, także w Warszawie, przy ulicy Karolkowej. W Nowym mieście ma wystawiony pomnik dla uczenia jego zasług dla Polski.
