1. III. Święta Ludwika De Marillac, wdowa, 1591-1660, współzałożycielka sióstr Miłosierdzia. Św. Ludwika urodziła się 12 sierpnia 1591 roku pochodziła z bogatej rodziny urzędniczej. Ojciec był radcą parlamentu francuskiego, wyróżniał się pięknem fizycznym i zaletami umysłu. Błyszczał w salonach Paryża. Pierwsza żona nie dała mu potomka i zmarła wcześnie. Ożenił się powtórnie z wdową. Miał z nią pięcioro dzieci. Dbał o dobre wychowanie dzieci. Ludwika niemal całą młodość spędziła w luksusowych internatach prowadzonych przez siostry zakonne. Za porada krewnych wyszła za Antoniego La Giras, sekretarza królowej Anny medycejskiej. Małżeństwo było nieudane, małżonek schizofrenik zmarł młodo. Ludwika pod kierownictwem św. Wincentego de Paul i św. Franciszka Salezego, czyniła duże postępy
    w doskonałości chrześcijańskiej. Św. Wincenty otwarł szereg placówek i dzieł miłosierdzia, Ludwika opatrznościowo, mogła pomóc przy tym dziele, zajęła się więc wizytowaniem owych różnych placówek. Święty powierzył Ludwice samodzielna opiekę nad „Córkami Miłości”, proste wiejskie dziewczęta, które trzeba było wdrożyć do pracy przy chorych. W ten sposób powstała nowa rodzina zakonna ‘Sióstr Miłosierdzia”, zostało zatwierdzone przez Stolicę Apostolską 25 marca 1642 roku, kiedy to Ludwika i 4 siostry złożyły śluby zakonne., na ręce św. Wincentego. Umarła 15 marca w 1660 roku, mając 69 lat. Beatyfikował ja Benedykt XV w 1920 a kanonizował Pius XI 1939. Jan XXIII ogłosił ja patronką służby socjalnej. (1960) Relikwie spoczywają w macierzystym domu w Paryżu.