15.II. Błogosławiony Klaudiusz La Colombiere, kapłan, 1641 – 1682
Przyszedł na świat 2 lutego 1641 w Saint Symphorien d Ozon, we Francji, w licznej rodzinie. Nauki pobierał w kolegium jezuickim w Lionie. Mając 18 
lat, wstąpił do (jezuitów). Ukończył kurs z filozofii, w zakonie wykładał w kolegium gramatykę i literaturę. Studia teologiczne ukończył w Paryżu w 1666-1670, pełniąc równocześnie funkcję korepetytora i wykładowcy synów ministra finansów we Francji, słynnego Colberga. Po święceniach kapłańskich, pełnił funkcje kaznodziei
w Lionie. Równocześnie był spowiednikiem konwiktów i profesorów retoryki. Mając 33 lata otrzymał obowiązek superiora domu w Paray le Monial, był również spowiednikiem w klasztorze sióstr wizytek. Tu właśnie zetknął się ze św. Małgorzatą Marią Alacoque. We Francji w tym czasie żarliwie głosił nabożeństwo do Najśw. Serca Jezusowego św. Jan Eudes (1601-1680). Jakby na potwierdzenie woli nieba, że Panu Bogu nader miłe jest to nabożeństwo, w tym czasie w klasztorze w Pary-le-Monial św. Małgorzata miała serię objawień Pana Jezusa, polecającego jej, by ze wszystkich swoich sił i możliwości popierała to nabożeństwo. Zamknięta w klauzurze miała niewielkie możliwości, by wypełnić wolę Chrystusa. Zjawienie się więc bł. Klaudiusza w charakterze kierownika duchowego sióstr było wydarzeniem opatrznościowym. Spowiednik po zbadaniu sprawy, uspokoił samą świętą, potem klasztor – przełożoną i siostry. Bezzwłocznie sam się także poświęcił Bożemu Sercu 21 czerwca 1675 roku, w dzień po oktawie Bożego Ciała, który to piątek sam Pan Jezus wybrał na obchodzenia święta swojego Najśw. Serca. Po jakimś czasie w 1676 r. o. Klaudiusz został mianowany spowiednikiem Księżnej Yarku, Mari Batrycze d’Este, przyszłej królowej Anglii. Księżna wkrótce stała się gorącą propagatorką tegoż nabożeństwa. W przyszłości ona to właśnie będzie gorliwie zabiegać u papieża Innocentego XII, by to nabożeństwo zatwierdził. Praca o. Klaudiusza była trudna, bowiem Anglia była w schizmie
z Rzymem. Doszło do aresztowani i uwięzienia za to że poza dworze ośmielił się szerzyć „katolicką zarazę”. Po zwolnieniu z więzienia, schorowanego, skazano go na banicję. Posłuszeństwo zakonne przeznaczyło go do Lyonu na kierownika duchowego kleryków, wśród których znalazł się
o. J. Gallifet, który szerzenia nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego przejąć miał wkrótce po Błogosławionym. Klaudiusz La Colombiere dla podratowania zdrowia został wysłany do Pary-le-Monial (1681). 15 lutego 1682 odszedł do Pana. Pisma zebrano w 4 tomach
i wydano w 2 lata po jego śmierci. Beatyfikacji dokonał papież Pius XI w 1929. Relikwie spoczywają w kościele Towarzystwa Jezusowego
w Pary-le-Monial.
