11.III. święty Sofroniusz, patriarcha, ok 550-638 Patriarcha Jerozolimy z arystokratycznej rodziny w Damaszku. Był więc współczesny św. 
Konstantynowi ze Szkocji. Studiował filozofie i retorykę, za co otrzymał imię ‘Sofisty” czyli mędrca. W 578 wstąpił do sławnego w całej Palestynie klasztoru Św. Teodozego, po jakim czasie przeszedł do egipskiego, gdzie spotkał się ze św. Janem Jałmużnikiem, patriarchą tegoż miasta. Następnie podążył na Górę Synaj, a potem statkiem do Rzymu. Pogańscy Persowie pod wodzą ich króla Chozroesa, najechali na Ziemię Świętą burząc wszystkie kościoły. Po dokonanym zwycięstwie przez cesarza Helakliusa nad Chozreocem (619), św. Sofroniusz powrócił do Ziemi Świętej i ponownie zamieszkał w klasztorze Św. Teodozego w pobliżu Betlejem. Po śmierci patriarchy Jerozolimy, został powołany na jego miejsce. Wsławił się jako obrońca czystej wiary, wspaniały kaznodzieja, gorliwy duszpasterz. W tym czasie przyszło mu walczyć z patriarchą Konstantynopola z Sergiuszem i jego herezją, którego poparł Cyrus patriarcha Aleksandrii. Herezja dotyczyła , że Jezus Chrystus ma tylko jedną wolę Bożą, a nie posiadał woli jako człowiek, gdyż ta została całkowicie podporządkowana, a raczej wchłonięta przez wolę Bożą. Sergiusz zdołał dla swojej doktryny pozyskać cesarza. Św. Sofroniusz na podstawie tekstów ewangelicznych, wykazywał, że Pan Jezus posiadał również wolę jako człowiek
i w niejednym wypadku ją objawił. Nie byłby pełnym człowiekiem, gdyby nie posiadał także i woli ludzkiej. Kiedy oskarżono św. Sofroniusza o herezję, zadał sobie trud, by zebrać około 600 cytatów z Ojców Kościoła na dowód, że wszyscy oni uznawali w Panu Jezusie wolę Boską i ludzką. Dzieło to przypomniano na Synodzie Laterańskim w roku 649, na którym potępiono monoteletyzm. W 637 roku Arabowie zajęli Ziemię Świętą. Św. Sofroniusz zdołał uprosić kalifa Omara, aby chrześcijan zostawiono w spokoju. Św. Sofroniusz mając 88 lat odszedł po nagrodę niebieską w 638. Najważniejsze jego dzieła to: List synodalny do patriarchy Sergiusza, w którym święty wykłada właściwą i prawowierną naukę Kościoła o dwóch wolach Pana Jezusa w Jego dwóch naturach. W dziele Frorilegium patrystyczne zebrał święty wspomniane 600 zdań Ojców Kościoła i pisarzy na ten sam temat. Napisał też Żywot św. Jana Jałmużnika i Pochwała św. Męczenników Cyrusa i Jana. Zachowało się 12 kazań jako utalentowany poeta zostawił wiele pieśni i wiersze, dochowały się 22 ody.
- III święta. Rozyna z Wanglingen, dziewica i męczennica z IV wieku, odbierająca lokalny kult w Wenglingen, a od XII wieku, jest poświadczony obfitą ikonografią ludową. Na starożytnych obrazach malowana jest z palmą męczeńską i mieczem. Imię, pochodzi z łaciny i oznacza „kwiat róży”.
