11.II. Św. Grzegorz II, papież, Przyszedł na świat w Rzymie, ojciec Marcelli, zajmował jakiś urząd na dworze papieskim, gdyż syn spędzał tam swoja młodość. Papież Sergiusz I (687-701) udzielił mu święceń subdiakonatu i powierzył mu urząd papieskiego  zakrystianina i bibliotekarza. Papież Konstantyn (708-715) zabrał ze sobą św. Grzegorza do Konstantynopola na rozmowy z cesarzem Justynianem II, w rozmowach tych nasz święty wykazał się dużą wiedzą w sprawach Kościoła i stanowczość w obronie praw Kościoła. Po śmierci papieża Konstantyna został wybrany papieżem prawie jednogłośnie, chociaż był dopiero diakonem. Natychmiast otrzymał święcenia kapłańskie i sakrę biskupią dnia 19  maja 715 roku. Trzy zadania wyznaczył sobie św. Grzegorz na stolicy  Piotrowej: rozszerzenie chrześcijaństwa w Niemczech – wysyła do Niemiec św. Bonifacego (Winfrida), konsekrował go na metropolitę misyjnego i dał mu wszelkie konieczne pełnomocnictwa dla wypełnienia misji. Do cesarza Leona III Izaurczyka wysyłał delegacje i listy w obronie czci obrazów i relikwii świętych. Podobne listy wysłał do hierarchów Kościoła, dotkniętych prześladowaniem za obronę wiary. Cesarz z zemsty najechał państwo kościelne,
a w porozumieniu z Longobardami zdobył nawet Rzym i go zniszczył. Papież był zmuszony do ucieczki przed prześladowaniem. Po najeźdźców zajął się papież odbudową miasta, odnowił i umocnił jego mury, dźwignął z ruiny kościoły i klasztory. Zwołał do Rzymu synod, na którym uchwalono
17 kanonów odnośnie do całości małżeństwa i przeciwko zabobonom. Odszedł do Pana po 16 latach pasterzowania 11 lutego 731 roku ciało złożona
w bazylice św. Piotra w Watykanie.