Święty Teodozy (4 święty z Kapadocji). Rozmiłowany w życiu modlitwy, powędrował do Syrii, tam spotkał Szymona Słupnika. Zaczerpnął z jego nauk i doświadczenia wiary, następnie powędrował do miejsc uświęcanych działalnością Jezusa Chrystusa. Zamieszkał w jaskini jako pustelnik na szlaku z Jerozolimy do Betlejem. Po jakimś czasie zaczęli gromadzić się przy nim uczniowie, adoptując na pustelnie, pieczary skalne. Ze względu na duży ruch pielgrzymkowy, święty wystawił domy dla pielgrzymów i warsztaty, by mnisi mieli zajęcie. Uczniów ciągle przybywało, św. Teodozy zmuszony był do stawiania kolejnych pawilonów. Powstało piękne miasteczko pustelnicze. Dla pielgrzymów z Palestyny, Grecji Syrii Ormian. Patriarcha Jerozolimy Salustiusz ustanowił Teodozego odpowiedzialnym nad wszystkimi eremami Ziemi świętej. Opiekę nad terenami Palestyny powierzył św. Sabie. Panosząca się herezja monofizytów (że, Pan Jezus miał tylko jedną naturę boską) zrobiła wiele zamętu. Papież Leon I Wielki Zwołał Sobór powszechny w Chalcedonie potępiając błędy monofizytów. Ci mieli obrońcę w postaci cesarza Anastazego, który rozpoczął prześladowanie wyznawców prawowitej wiary. Teodozy widząc, że cesarz chce do swojej herezji pozyskać klasztory palestyńskie, mimo podeszłego wieku, 90 lat, osobiście obchodził wszystkie klasztory, by je przestrzec przed herezją. Cesarz za to skazał go na wygnanie. Umarł mając 105 lat i powrócił do swoich synów duchownych. Klasztor przetrwał do XV wieku, potem przejęli go Beduini. W 1900 roku w stanie ruiny przejął go patriarcha Jerozolimy, osadzając mnichów prawosławnych.

Św. Honorata, dziewica w V wieku. Najmłodsza siostra biskupa Pawi, Epifaniusza. Specjozę, Luminozę i Liberatę, to imiona jego sióstr. Epifaniusz osobiście założył na głowę siostry welon dziewiczy, na znak oddania jej na wyłączną służbę Panu Bogu. W roku 476 Odnakier, król Gotów, zdobył miasto Pawię, złupił i zabrał do niewoli mieszkańców. W niewoli znalazła się Także Honorata. Św. Epifaniusz wykupił siostrę i resztę mieszkańców. W Polsce to imię jest popularne.

Św. Liberata z 119, dziewica i męczennica, córka gubernatora Galicji
i Luzytanii. Liberata i jej siostrzyczka, urodziły się pod nieobecność ojca, matka bojąc się męża, że ją  oskarży o niewierność, powierzyła dziewczynki mamce, aby je utopiła. Uratowane i ochrzczone przez św. Owidiusza bliźniaczki zostały wychowane w wierze chrześcijańskiej. Po wybuchu prześladowania za cesarza Hadriana dziewczynki zostały skazane na śmierć przez ich ojca. Jej moc ducha, silna wiara są powodem, że Liberato obrano jako patronkę dla ludzi cierpiących na duchu, załamujących się. Ona dwa razy została wydana na śmierć, raz przez swoją matkę z obawy przed mężem, drugi raz, gdy wybuchło prześladowanie, skanuje je  z polecenia Hadriana, własny ojciec, który pewnie nie wiedział, że to jego córki. Imię pochodzi z łaciny
i znaczy „już nie niewolnica”.